Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ (ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ) ΣΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ): ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ – ΜΕΡΟΣ Β’

Ένα εξαιρετικά αποκαλυπτικό άρθρο:
της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου

Αναδημοσίευση από το τεύχος 12 του περιοδικού UNFOLLOW, που κυκλοφορεί.

«Αν δεν μπορεί η αστυνομία, ας επέμβει ο στρατός να βάλει τάξη» είχε αποφανθεί δημοσίως ο Στέφανος Μάνος τον Δεκέμβριο του 2008, για τα όσα ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Είχε προηγηθεί στις 8 Δεκεμβρίου η έκτακτη σύγκληση της Κυβερνητικής Επιτροπής, κατά τη διάρκεια της οποίας, όπως άφηναν να διαρρεύσει στα ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, θα έθετε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αν και δίχως να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος, περί πολιορκίας. 


Σύμφωνα με πληροφορίες, ωστόσο, ήταν η τότε υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη αλλά και ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς αυτοί που ζητούσαν την επέμβαση του στρατού, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της επιτροπής. Το γεγονός, τουλάχιστον εν μέρει, πιστοποιεί η διαφοροποίηση της κας Μπακογιάννη από την κυβερνητική γραμμή, μέσω προσωπικής ανακοίνωσης που εξέδωσε, η οποία κατέληγε: «Στη Δημοκρατία ουδείς είναι υπεράνω του νόμου. Ουδείς δικαιούται ασυλίας: είτε φοράει στολή είτε κουκούλα. Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Οι διαδηλωτές, οι καταστηματάρχες, οι εργαζόμενοι, οι αστυνομικοί. Η Δημοκρατία δεν μπορεί να 


ανεχθεί την ωμή βία και την αυθαιρεσία. Απ' όπου και αν προέρχεται».
Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια αστικής δημοκρατίας που εμφανιζόταν ξανά, έστω και ως σκέψη, ο στρατός ως μέσο καταστολής στη δημόσια συζήτηση. Η αντίσταση του ίδιου του στρατεύματος αλλά και η επικράτηση των ψυχραιμότερων σε πολιτικό επίπεδο, προφύλαξαν τη χώρα από το γύψο… 

Από τον Γρηγορόπουλο στους βασανισμούς

Ο δολοφονικός πυροβολισμός εκείνης της νύχτας της 6ης Δεκεμβρίου, πυροδότησε μια εξέγερση που αναμφίβολα αποτέλεσε σταθμό στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν η ραγδαία ανατροπή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού τοπίου, είχε ως επακόλουθο την ολοένα εντεινόμενη αντίδραση της κοινωνίας. Και η απάντηση του κράτους είναι η ολοένα εντεινόμενη περιστολή των ελευθεριών και η απολύτως αυταρχική αστυνομική καταστολή. Το γεγονός πιστοποιείται από την ωμή αστυνομική βία στον δρόμο –μάρτυρες της οποίας γινόμαστε σε κάθε διαδήλωση– μέχρι τα βασανιστήρια σε βάρος των αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ. 


Το κράτος δεν μπήκε ποτέ επισήμως σε Έκτακτη Ανάγκη –όσο κι αν ο πρωτοσύμβουλος του πρωθυπουργού Φαήλος Κρανιδιώτης, αρθρογραφεί ζητώντας την «εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος περί καταστάσεως πολιορκίας, παραδειγματική τιμωρία των ενόχων [σ.σ. της κρίσης] με συνοπτική διαδικασία και νομιμοποίηση της με δημοψήφισμα και παράλληλη εκλογή Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Για να περάσουμε στη Νέα Ελληνική Πολιτεία... στη "Νέα Μεταπολίτευση" που λένε».

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Νέο κόμμα με αρχηγό τον στρατηγό Φράγκο: μια πολιτισμένη Χρυσή Αυγή!

από την Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση

Φαίνεται ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, ενώ το επίσημο πολιτικό σκηνικό μετατοπίζεται ακροδεξιά.

Η ακραία ταξική επίθεση που έχει εξαπολύσει ο κόσμος του πλούτου, Ε.Ε.-ΔΝΤ και τοκογλύφοι, με ή χωρίς Μνημόνια, φθείρει ανεπανόρθωτα το αστικό πολιτικό υπηρετικό προσωπικό. Τα ποσοστά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ καταρρέουν, αστοί πολιτικοί περνούν τις πύλες των φυλακών, αποκαλύπτονται στυγνοί απατεώνες-μιζαδόροι. Δίπλα στον Τσοχατζόπουλο μπαίνει ο Παπακωνσταντίνου. Οι χειρότεροι κλέφτες ήταν οι εκσυγχρονιστές του Σημίτη. Η μπόχα της διαπλοκής και της διαφθοράς όχι μόνο είναι τεράστια, αλλά λεκιάζει το έργο των «κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων», όπως προπαγανδιστικά παρουσιάζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ο εργασιακός και κοινωνικός Μεσαίωνας που επιβάλλουν.

 

Χρειάζονται επομένως νέα πολιτικά εργαλεία, νέα αστικά κόμματα για να μας ελέγξουν και 
καθυποτάξουν.

Εδώ και καιρό έχουμε προσδιορίσει ότι σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο ακραίος εθνικιστής και μιλιταριστής, ο υπερασπιστής παρανομούντων ακροδεξιών, ο πρώην Α/ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος.

Έχοντας τη στήριξη του πολυπράγμονα Λιβάνη και το παρασκηνιακό μανατζάρισμα του πάλαι πότε «μωρού της σοσιαλδημοκρατίας», περιφέρει τη φήμη του Τουρκοφάγου και αδιάφθορου, του λάιτ αντιμνημονιακού που έρχεται να παίξει το ρόλο του νέου Παπάγου! Είναι ο ίδιος άνθρωπος που άνοιγε αντί να κλείνει στρατόπεδα μαζί με τον πρώην ΥΕΘΑ Ευ.Βενιζέλο, στην περιφέρεια που ελέγχει πολιτικά. Επί των ημερών του ο ελληνικός στρατός συνέβαλε τα μέγιστα στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, καταβάλλοντας επιπλέον 1 εκατομμύριο ευρώ τη μέρα, για τέσσερις μήνες,που κράτησαν οι βομβαρδισμοί. Αυτός αποδέχτηκε τα σαράβαλα αμερικανικά τεθωρακισμένα ABRAMS, που είναι γεμάτα απεμπλουτισμένο ουράνιο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η νέα επιτροπή του ΓΕΣ, έκρινε ως σαπάκια τα τεθωρακισμένα που είχε εγκρίνει ο ΑΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκου και επέλεξε διαφορετικά.

Αλλά έτσι ρίχνεις γέφυρες στις ΗΠΑ και στις ελληνικές πολεμικές βιομηχανίες, που περιμένουν υπεργολαβίες συντήρησης.
Με τα δικά μας λεφτά, με τις δικές μας «θυσίες» φτιάχνουν περιουσίες και πολιτικές καριέρες... 

Η επιβολή του Φραγκούλη Φράγκου έρχεται να ασκήσει αστική πολιτική «μαζεύοντας» τις κραυγές «για το λοχία που μας χρειάζεται», για να τιθασεύσει τους οργισμένους στρατιωτικούς που πλέον ρίχνουν μπινελίκια στέλνοντας email στο πρωθυπουργό και τον ΥΕΘΑ Π.Παναγιωτόπουλο, για να ενσωματώσει την ακροδεξιά που παίρνει το ναζιστικό δρόμο!

Ανακοίνωση του 98FM για την έφοδο στην ΑΣΟΕΕ



ΣΆΒΒΑΤΟ, 29 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2012
ΑΛΛΟ ΕΝΑ "ΑΝΤΡΟ ΑΝΟΜΙΑΣ" ΧΤΥΠΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ... ΤΙΣ ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ...

...και συγκεκριμένα το στούντιο του σταθμού που στεγαζόταν στην ΑΣΟΕΕ και εξέπεμπε από την ταράτσα στους 98.0FM.

Όλο το σκηνικό αποτελεί ένα remake -για να μιλάμε και με τους σωστούς όρους, γιατί περί φτηνού σήριαλ πρόκειται- της εισβολής στην Βίλλα Αμαλίας. Όπως και εκεί προηγήθηκε ανώνυμο τηλεφώνημα, αυτή τη φορά για -άκουσον, άκουσον- παραεμπόριο... Το -ειδικού βάρους- ανώνυμο τηλεφώνημα, διοχετεύτηκε άμεσα στον εισαγγελέα. Δεν ήταν δυνατόν μια τόσο προκλητική και πρωτοφανής ενέργεια να λαμβάνει χώρα στο κέντρο της πόλης. Έτσι, με εισαγγελική εντολή ΜΑΤ, ΔΙΑΣ και λοιπά καλόπαιδα στάλθηκαν να κυνηγήσουν αυτούς που χρόνια τώρα καταδικάζουν την χώρα στον οικονομικό μαρασμό: τους πλανόδιους μετανάστες και πρόσφυγες από την Αφρική που πουλάν αντιγραμμένα CD και ξύλινα ομοιώματα ζώων. Η εικόνα χιλιοπαιγμένη: οι πωρωμένοι κανίβαλοι της ΕΛ.ΑΣ. κυνηγάν με γκλομπ και μηχανές τους μικροπωλητές, οι οποίοι μπαίνουν στον προαύλιο της ΑΣΟΕΕ για να σωθούν.

Αυτή τη φορά όμως υπάρχει ο εισαγγελέας. Αμέσως διατάσσετε η εισβολή στο άσυλο και προσάγονται 16 άτομα. Αλλά η έρευνα πρέπει να φτάσει σε βάθος. Έτσι οι πύλες της σχολής ανοίγουν και από τους 5 ορόφους, ο εισαγγελέας επιλέγει στην... τύχη το υπόγειο. Εκεί όπου βρίσκονται τα στέκια φοιτητικών παρατάξεων και ομάδων. Εκεί επιλεγμένες αντιεξουσιαστικές πόρτες σπάζονται, και ανάμεσα στα 5-10 μπουκάλια μπύρας, σημαίες και 2-3 μάσκες για πορείες, από μεγάλη σύμπτωση αποκαλύπτεται ένα επτασφράγιστο μυστικό: στην ΑΣΟΕΕ λειτουργεί ραδιοφωνικό στούντιο. Τα  μηχανήματα κατάσχονται. Μάλλον προϊόν παραεμπορίου ιδεών. Η κεραία, μαζί με το πομπό και τα υπόλοιπα μηχανήματα, ξηλώνεται και κατάσχεται και αυτή . Εκπέμπει άνομα τα ραδιοκύματα. Τα ΜΜΕ απορούν: μα ολόκληρο ραδιοφωνικό σταθμό; Αλλά...

Αλλά τώρα τί ακούγεται στους 98FM; Τώρα που ο Δένδιας ξήλωσε το στούντιο στην ΑΣΟΕΕ και την κεραία, ακούγονται παράσιτα; Όχι. Μήπως κάποιος «νόμιμος» σταθμός; Μα όχι. Ακούγεται πεντακάθαρα, χωρίς άδεια και από το άβατο κρατικό πάρκο κεραιών του Υμηττού ο Free FM! Ο σταθμός που πριν 7 χρόνια στήθηκε με τις ευλογίες κάποιων πολιτικών, ιδεολόγων του ολοκληρωτισμού, για να «πατήσει» την συχνότητα στην οποία εκπέμπαμε από το 2002.

Αυτά για την υποκρισία. Και τώρα στην ουσία: Δεν διαπλεκόμαστε με οικονομικές και πολιτικές εξουσίες. Δεν έχουμε οικονομικό όφελος από την λειτουργία του σταθμού. Δεν εκφράζουμε την τάση κανενός φορέα και καμιάς ομάδας, αλλά όσων δέχονται το πολιτικό minimum του σταθμού. Καθένας, σε αυτά τα πλαίσια, μπορεί να συνδιαχειριστεί τον σταθμό, μπορεί και να μιλήσει στο μικρόφωνο. Δεν έχουμε ΕΣΡ, ούτε τυπικό, ούτε άτυπο. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θέλουν να μας βουλώσουν το στόμα. Δεν θα το καταφέρουν όμως: όπως σε κάθε εποχή έτσι και σήμερα, οι ιδέες, ο ελεύθερος λόγος και οι μειοψηφικές απόψεις βρίσκουν τον λόγο τους προς την επιφάνεια και το ανάστημα του κ. Δένδια και κάθε Δένδια είναι πολύ μικρό για να σκιάσει τέτοιες λέξεις.

Εμείς συνεχίζουμε να εκπέμπουμε στου 93.8FM και στο διαδίκτυο.

ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΘΑΨΕΤΕ, ΟΜΩΣ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΡΟΣ

Η ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ

Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης
93.8FM|98.0FM(?)|radio98fm.org

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Μια αποκαλυπτική βόλτα στον ανθρωποφαγικό κόσμο των αγγελιών εργασίας

του Λεωνίδα Σακλαμπάνη


Εφιαλτικός, γεμάτος απελπισία είναι ο δρόμος της αναζήτησης μιας θέσης εργασίας στην Ελλάδα του Μνημονίου και των διθυραμβικών σχολίων για την εκταμίευση της δόσης. Μια ματιά στις αγγελίες που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο και στις εφημερίδες, αρκεί για να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ο μέσος προσφερόμενος μισθός δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ το μήνα, ενώ παράλληλα γίνονται κατανοητοί οι λόγοι που η πλειονότητα της νεολαίας επιλέγει τη μετανάστευση, αναζητώντας το επαγγελματικό της μέλλον στο εξωτερικό. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι περισσότεροι ιδιοκτήτες καταστημάτων που ζητούν εργαζόμενους δεν αναφέρουν -στην πλειοψηφία των περιπτώσεων- τη δυνατότητα ασφάλισης, αφού μάλλον κάτι τέτοιο, πλέον, έχει περάσει στη σφαίρα της φαντασίας...



Υπάρχει τελικά κάποιο επάγγελμα στη χώρα μας που μπορεί να προσφέρει στον εργαζόμενο 8ωρη, 5νθήμερη απασχόληση με βασικό μισθό, ικανό για να επιβιώσει με αξιοπρέπεια; Η απάντηση είναι αρνητική, ειδικά για όσους είναι ανειδίκευτοι στην Ελλάδα.


Η τεράστια προσφορά εργατικών χεριών λόγω της αυξημένης ανεργίας, παράλληλα με την πτώση του τζίρου στην αγορά, έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό εργασιακό περιβάλλον ωφελώντας την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Η ανάγκη της επιβίωσης, της κάλυψης έστω και των βασικών αγαθών από την πλευρά του υποψήφιου εργαζόμενου προσκρούει στην πραγματική πτώση των εσόδων για τα καταστήματα, αλλά και στους αετονύχηδες που με τη συνδρομή των αντεργατικών νόμων πατούν πάνω στην ανάγκη των ανέργων... Μια απλή καταγραφή είναι αποκαλυπτική.

Να η ευκαιρία…

Επιχείρηση στον Νέο Κόσμο ζητά «εμφανίσιμες κοπέλες» για αναψυκτήριο με προϋπόθεση την εμπειρία στο χώρο των καφέ, πληρώνοντας 3 ευρώ την ώρα για 6ωρη εργασία. Δηλαδή 18 ευρώ μεροκάματο. Συνολικό μισθό το μήνα, εφόσον η εργαζόμενη εργαστεί και τις 30 μέρες του μήνα, τα 540 ευρώ! Αντίστοιχο μισθό συναντάμε για το ίδιο επάγγελμα και στην επαρχία, όπως στο παράδειγμα μιας καφετέριας στο Αλιβέρι όπου η εργατοώρα αγγίζει επίσης τα 3 ευρώ.


Ίδιο μεροκάματο θα βγάλει κάποιος στην περίπτωση που βρει δουλειά ως ντιλίβερι. Ο μέσος όρος πληρωμής ανά ώρα εργασίας αρχίζει από τα 2 ευρώ και φτάνει μέχρι τα 4, όπως στην περίπτωση ενός σουβλατζίδικου στο Νέο Φάληρο, το οποίο ζητάει ντιλίβερι, μόνο για τις απογευματινές ώρες, προσφέροντας απολαβές 3 ευρώ την ώρα. Το χαρακτηριστικό της... οικονομικής ανάπτυξης συγκεντρώνει μια ακόμη προσφορά εργασίας για ντιλίβερι, στη Δροσιά. Εκεί ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου πληρώνει 4 ευρώ την ώρα για τριήμερη βραδινή ημιαπασχόληση και μόνο εφόσον ο εργαζόμενος έχει δικό του δίκυκλο. Δηλαδή, με μια απλή μαθηματική μέθοδο, ο εργοδότης αναζητά εργαζόμενο με μισθό που θα κυμαίνεται στα 240 ευρώ το μήνα!

Δεν ξεπερνούν τα 570 ευρώ το μήνα με εξαήμερη εργασία οι προσφορές και για τους ψήστες-τυλιχτές στα σουβλατζίδικα. Τα 24 ευρώ μεροκάματο είναι ο μέσος όρος και αυτό -στις περισσότερες των περιπτώσεων- μόνο αν είσαι Έλληνας...

Επίσης, 3 ευρώ την ώρα ή 24 ευρώ μεροκάματο (αν η δουλειά είναι 8ωρη) προσφέρει εταιρία για τη θέση φύλακα-security στην περιοχή της Ελασσόνας και του Δομοκού. Ωστόσο, για να πάρεις ακόμη και αυτά τα 3 ευρώ την ώρα θα πρέπει να έχεις και άδεια εργασίας ως security.

Στα 400 ευρώ ο μέσος μισθός για τις κομμώτριες, με ωράριο καταστημάτων (πρωί-απόγευμα) ενώ καλύτερες απολαβές θα έχει μια «εμφανίσιμη γυναίκα» αν τη δεχτούν να εργαστεί για 12 ώρες καθημερινά (08.00-20.00) και από τις 8.00 ώς στις 17.00 το Σάββατο σε ενεχυροδανειστήριο. Εκεί για... μόλις 69 ώρες την εβδομάδα ο μαυραγορίτης ιδιοκτήτης προσφέρει μισθό 700 ευρώ και ασφάλιση!

Ένα επάγγελμα που τα τελευταία χρόνια ευδοκίμησε στην Ελλάδα ήταν και αυτό της διανομής φυλλαδίων. Πολλοί (κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο) στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν, επέλεγαν ως δεύτερη δουλειά το μοίρασμα διαφημιστικών φυλλαδίων, προσθέτοντας ένα επιμίσθιο στο μηνιαίο εισόδημα. Σήμερα, πλέον, ακόμη και αυτή η επιλογή μοιάζει δυσεύρετη. Οι εταιρίες προώθησης διαφημιστικών φυλλαδίων έχουν μειώσει τόσο τη δυνατότητα 6ωρης ή 8ωρης εργασίας όσο και το ημερομίσθιο. Ο μέσος όρος ξεκινάει από το 1 ευρώ και φτάνει, στην καλύτερη περίπτωση τα 4 ευρώ, όπως στο παράδειγμα μιας εταιρίας στα Πατήσια που ζητά «νέα κοπέλα» για διανομή φυλλαδίων σε πολυκατοικίες και καταστήματα αλλά μόνο για 1-2 φορές την εβδομάδα.

Τέλος, μηνιαίες αποδοχές 400 ευρώ προσφέρει μια άλλη εταιρία για 4ωρη εργασία σε τηλεφωνικό κέντρο, εφόσον ο εργαζόμενος διαθέτει την ικανότητα της τηλεφωνικής προσέγγισης για την «προώθηση καινοτόμων προϊόντων»...

Βιομηχανία του πορνό

Δεν είναι λίγες οι φορές που κυβερνητικοί -και όχι μόνο- βουλευτές στην προσπάθειά τους να επιχειρηματολογήσουν στην ανάγκη του Μνημονίου, του ΔΝΤ, των δόσεων και των μέτρων, έφερναν ως παράδειγμα τα αποτελέσματα της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων, κυρίως στις βαλκανικές χώρες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος -ούτε λίγο ούτε πολύ- είχε υποστηρίξει ως βουλευτής του ΛΑΟΣ τότε, ότι ευτυχώς που ανήκουμε στη Δύση, διότι διαφορετικά οι γυναίκες μας θα γίνονταν πόρνες, θύματα των εμπόρων λευκής σαρκός, στα χέρια πλουσίων.

Πλέον η ίδια η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Μια ματιά σε αγγελίες εύρεσης εργασίας αρκεί για να πείσει και τον πιο δύσπιστο πως οι λεγόμενες «ροζ αγγελίες» έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.

Ο... δυτικός πολιτισμός, άλλωστε, δεν σοκάρεται από κάτι τέτοια. Έτσι, από τη μία πλευρά υπάρχει η δουλειά με τα 2-3 ευρώ την ώρα και αυτή σε καθεστώς ημιαπασχόλησης και από την άλλη δεκάδες αγγελίες μαστροπών που αναζητούν νεαρές κοπέλες για στριπτίζ, γυμνές φωτογραφήσεις και συμμετοχή σε ερωτικές ταινίες. Εκεί οι μισθοί ανεβαίνουν κατακόρυφα, όπως αυτή που αναζητά νεαρά κορίτσια για τη συμμετοχή σε ερωτική ταινία με απολαβές που αγγίζουν τα 5.000 ευρώ...

via: Οικοδόμος

Η ΒΙΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΕΙΣ

ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ

Την Πέμπτη 20 Δεκέμβρη δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν στη Βίλλα Αμαλίας μετά από από ανώνυμη καταγγελία του Αντώνη Σαμαρά. Πρόσχημα της αστυνομικής επιχείρησης ήταν η κατοχή και διακίνηση όπλων και ναρκωτικών . Μετά την ενδελεχή έρευνα των αστυνομικών οργάνων, όντως βρέθηκε η γιγαντιαία ποσότητα των 250 μλ πετρελαίου θέρμανσης ( το οποίο και θα χρησιμοποιείτο για τη κατασκευή 1600 μολότωφ ) καθώς και ένα τσιγάρο μερακλίδικο.

Μετά από πενθήμερη κράτηση οι οκτώ σύντροφοι και συντρόφισσες που συνελήφθησαν μέσα στηvilla αφέθηκαν ελεύθεροι οι πέντε από αυτούς με περιοριστικούς όρους .
Παράλληλα με την εισβολή της αστυνομίας και τις κρατήσεις, τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης εξαπέλυσαν έναν οχετό χυδαιότητας με χαρακτηρισμούς όπως βίλλα ανομίας και βίλλα μολότωφ.

Η πραγματικότητα όμως για όλους εμάς που βρεθήκαμε μέσα στο μεγάλο σπίτι στα 23 χρόνια της κατάληψης ( και είμαστε πάρα πολλοί ) είναι ότι η βίλλα δεν είναι ένα παρασκευαστήριο μολότωφ, αλλά ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος . Ένας χώρος που έχει στεγάσει και στεγάζει μουσικά συγκροτήματα, θεατρικές και κινηματογραφικές ομάδες, μαθήματα αυτομόρφωσης, βιβλιοπαρουσιάσεις, ποιητικές βραδιές, παιδικό στέκι, τυπογραφείο και πολλά αλλά που είναι δύσκολο να τα θυμηθείς όλα . Ακόμα χειρότερο όμως για κρατικούς και παρακρατικούς τραμπούκους, είναι προμαχώνας αντίστασης στη φασιστική χλαπαταγή που έχει ξεχυθεί μέσα στη πόλη.

Αυτό που έγινε ξεκάθαρο είναι ότι δυνητικά όλοι είμαστε ύποπτοι, όσοι στο μπαλκόνι τους έχουν άδεια μπουκάλια μπύρας, όσοι στο ντουλάπι τους έχουν ml εύφλεκτων υλών και ακόμα χειρότερα όσοι μέσα στο μυαλό τους έχουν παράξενες ιδέες για μια ελεύθερη κοινωνία.
Αυτό που διώκεται δεν είναι απλά ένας κατειλημμένος χώρος ή και όλοι οι χώροι ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών, αλλά και η ίδια η ιδέα της ελευθερίας αυτής καθ' αυτής.

Αυτό που μας αναλογεί σε μια κοινωνία που εκφασίζεται, μέσα σε μια πραγματικότητα που μέρα με τη μέρα γίνεται πιο σκοτεινή, είναι να αντιληφθούμε ότι ο αγώνας της βίλλας είναι δικός μας αγώνας, ότι αν δεν αντισταθούμε υπέρ των χώρων συλλογικής ελευθερίας, οι επόμενοι που θα βρεθούμε υπό δίωξη θα είναι ο καθένας και η κάθε μία από μας.

Μέσα στη βίλλα βρεθήκαμε και εμείς. Εκεί βρεθήκαμε, εκεί συζητήσαμε, εκεί δημιουργήσαμε και με τη βοήθεια κάποιων που τώρα διώκονται γυρίσαμε κάποιες από τις ταινίες μας, είμαστε και θα είμαστε ένα κομμάτι της βίλλας, στηρίξαμε και θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε το μεγάλο σπίτι όπως μας στήριξε και αυτό.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ

Διακόπτες
ΣΥ.ΒΑ.ΤΕ.Κ.Τ.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΥΡΙΕ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ


Αιφνιδιαστικά και βιαστικά [19.12.12] μέσω της τηλεόρασης γνωστοποίησε στην κοινή γνώμη και ταυτόχρονα προχώρησε με αποφασή του ο Διοικητής της 4ης ΔΥΠΕ, εκτελώντας διαταγές του κ.Υπουργού Υγείας, σε μετεγκατάσταση τριών κλινικών από το Νοσοκομείο ΠΑΝΑΓΙΑ, σε χώρους του Γ.Ν. Αγ.Παύλος καταστρατηγώντας και αυτόν τον ενιαίο οργανισμό που το Υπουργείο Υγείας δημοσίευεσε στο ΦΕΚ [3314,12.12.12] πριν λίγες μέρες.

Ο στόχος είναι η δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων, για να μην υπάρξει αντίδραση από τους εργαζόμενους και τους τοπικούς φορείς. Κατακερματίζεται και αποψηλλώνεται το Νοσοκομείο από το επιστημονικό του δυναμικό και το κλείσιμό του είναι η επιλογή των υπεύθυνων σήμερα στο χώρο της υγείας. Γίνεται εν μέσω εορτών και μάλιστα ενώ το Νοσοκομείο ΠΑΝΑΓΙΑ κάνει εφημερίες πόλης στις 24/12/12και 28/12/12. Ακουλουθεί πολύ σύντομα ο διασκορπισμός των εναπομεινάντων γιατρών, υγειονομικού προσωπικού και κλινικών σε διάφορες άλλες νοσηλευτικές μονάδες.

Δεν είχαν όραμα, ούτε ποτέ πολιτική βούληση για την επίλυση των προβλημάτων στο χώρο της υγείας. Απλά εκτελούν εντολές και αδιαφορούν για τις συνέπειες. Χωρίς κανένα προγραμματισμό, αποσπασματικά. Έχουν την αυταπάτη ότι κρύβοντας κάτω από το χαλί τα προβλήματα αυτά, τα λύνουν. Σήμερα όλοι ας δηλώσουν ξεκάθαρα και έντιμα αν θέλουν η Ανατολική Θεσσαλονίκη να έχει Ένα Πολυδύναμο Νοσοκομείο 400 κλινών. Ας μιλήσουν χωρίς υπεκφυγές τα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης: η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. ΄Εχουν την πολιτική βούληση ή ΟΧΙ .

Οι αποφάσεις της 4ης ΥΠΕ έρχονται σε κατάφορη αντίθεση με την βιώσιμη κοινή πρόταση των δημάρχων και της τοπικής κοινωνίας που έχει προτείνει τη δημιουργία νέας πτέρυγας 200 κλινών στο χώρο του Νοσοκομείου Αγ.Παύλος και στην οποία μόλις ολοκληρωθεί θα μεταφερθεί το Νοσοκομείο ΠΑΝΑΓΙΑ. Μέχρι τότε το νοσοκομείο ΠΑΝΑΓΙΑ πρέπει να ενισχύσει την λειτουργία του και να γίνει ακόμα πιο παραγωγικό.Δεν πρέπει να στερηθεί ο κόσμος της Καλαμαριάς και της Ανατολικής Θεσσαλονίκης των υπηρεσιών του.

Δεν είναι δυνατό να υποβαθμιστούν οι Υπηρεσίες Υγείας που προσφέρονται σε μια περιοχή που καλύπτει περισσότερους από 350.000 κατοίκους.

Δεν μπορούν να αφήνουν στο δρόμο με την σχεδόν βέβαιη και άμεση απειλή της ανεργίας 65 απλήρωτους εργαζόμενους της Euromedica αδιαφορώντας παγερά γι αυτούς.

Ζητάμε από τον κ. Λυκουρέντζο, Υπουργό Υγείας:
• Την άμεση ανάκληση της απόφασης για τη μεταφορά των τριών Κλινικών από το Νοσοκομείο ΠΑΝΑΓΙΑ στο Γ.Ν.Αγ.Παυλος και μέτρα για την ενίσχυση λειτουργίας του Νοσοκομείου ΠΑΝΑΓΙΑ.
• Τη διαβεβαίωση ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα προχωρήσει η διαδικασία κατασκευής νέας πτέρυγας 200 κλινών με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που θα χρηματοδοτηθεί από Ευρωπαϊκά προγράμματα.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 24 Δεκεμβρίου 2012

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Να ακυρωθεί η δικαστική απόφαση. Καμιά απόλυση εργαζόμενου στο ΙΚΑ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τις τελευταίες μέρες ένα γεγονός με ιδιαίτερη σημασία για το εργατικό κίνημα είναι σε εξέλιξη: Η μαζική απόλυση 500 εργαζομένων στο δημόσιο με μια δικαστική απόφαση. Για πρώτη φορά ένα δικαστήριο στέλνει στην ανεργία 500 εργαζόμενους ερμηνεύοντας σαν αντισυνταγματική και άδικη την πρόσληψή τους. Τοποθετώντας με τον τρόπο αυτό ένα ζήτημα εξόχως πολιτικό στο πλαίσιο της δικονομίας φάνηκε πως η δικαιοσύνη αφού δεν μπορεί να δει την εξόφθαλμη αδικία της ανεργίας 1.500.000 πολιτών στην Ελλάδα, την μαζική εξαθλίωση των εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα βρήκε αντισυνταγματική την απασχόληση των 500 συναδέλφων μας.

Γιατί το ζήτημα είναι πολιτικό;

Καταρχήν κάθε απόλυση εργαζόμενου, ειδικά οι απολύσεις τέτοιας κλίμακας, αντιστρατεύεται το δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία αντιστρατεύονται ουσιαστικά το δικαίωμα στην ίδια ζωή.

Η περιπέτεια όμως των 500 συναδέλφων αναδεικνύει το θέμα σαν ζήτημα που σχετίζεται με την οικονομική κρίση και την χρεοκοπία της χώρας και την πολιτική διαχείρισή της. Αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις και τον σκανδαλώδη τρόπο που ξεπουλήθηκε η Αγροτική Τράπεζα. Η επιτυχία των 500 συναδέλφων στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ (Κ9) που έκανε η Αγροτική Τράπεζα θα έπρεπε φυσιολογικά να λήξει το ζήτημα εκεί. Δυστυχώς τα σκάνδαλα που λέγονται ιδιωτικοποιήσεις Δημόσιων οργανισμών δεν αφορούν μόνο το ευτελές συνήθως τίμημα. Παράλληλα με αυτό γίνονται εκτεταμένες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις (ΟΤΕ) ή απολύσεις. Στην περίπτωση της Αγροτικής το πρώτο συνέβη με την κατάργηση όσων κατακτήσεων υπήρχαν για τους εργαζόμενους της Αγροτικής και βέβαια με την απαγόρευση των προσλήψεων ώστε να πουληθεί με όσο το δυνατόν ελαχιστοποιημένο το εργατικό κόστος. Για την δικαιοσύνη όμως που υπερασπίζεται το δικαίωμα στην ανεργία όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Οι καραμπινάτες παρανομίες τα σκάνδαλα των ιδιωτικοποιήσεων ο εξευτελισμός των πολιτών με την οικονομική και ηθική εξαθλίωση είναι συμβατά με το σύνταγμα. Αντισυνταγματικό είναι να εργάζεσαι. Αντισυνταγματικό είναι να προσλαμβάνεσαι αφού έδωσες εξετάσεις και πέτυχες!

Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι Υποκριτές! οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες!

Τι φταίει λοιπόν που κάποιο άλλοι συνάδελφοι επίσης του διαγωνισμού Κ8 έμειναν ανεργοι; Φταίει ο «συνταγματικός» νόμος 3833/10, το πρώτο μνημόνιο που ανέστειλε τις προσλήψεις και καθιέρωσε την αναλογία 1 προς 5 για να την εφαρμόσει σαν 1 προς 10 άτυπα και να οδηγήσει ανθρώπους σε απόγνωση στα δικαστήρια και το δημόσιο συνολικά σε κατάρρευση. Πίσω λοιπόν από την άλλη αδικία που συνέβη στους ανθρώπους που πέτυχαν στον άλλο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ (Κ8) βρίσκεται όχι κάποιο νομικό θέμα αλλά το μεγάλο θέμα της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και της χρεοκοπίας που διαχειρίζονται οι πολιτικοί υπάλληλοι των διεθνών τοκογλύφων. Οι κυβερνήσεις της χρεοκοπίας δηλαδή.

Για αυτό η Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών καλεί όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να καταδικάσουν αυτήν την μαζική απόλυση εργαζόμενων. Επίσης καλούμε τους ίδιους τους εργαζόμενους να μην κάνουν ούτε βήμα πίσω. Να μην ακούσουν τις σειρήνες του καθεστωτικού συνδικαλισμού και υποστείλουν τον αγώνα τους αν δεν δικαιωθούν οριστικά.

Ας το καταλάβουν όλοι (Κυβέρνηση και συνδικαλιστές) μια και καλή. Είτε με δικαστικές αποφάσεις ταρτούφων δικαστών είτε χωρίς για τους εργαζόμενους οι απολύσεις είναι παράνομες! Νόμιμες είναι μόνο οι ανάγκες των εργαζόμενων. Παράνομοι είναι αυτοί που λήστεψαν το λαό για να πληρώσουν τους τοκογλύφους και αποψίλωσαν τους εργαζόμενους από στοιχειώδη δικαιώματα.

- Να ακυρωθεί η δικαστική απόφαση. Καμιά απόλυση εργαζόμενου στο ΙΚΑ.

- Να προσληφθούν άμεσα και να αποζημιωθούν για την ταλαιπωρία τους οι επιτυχόντες του διαγωνισμού Κ8.

- Να καταργηθούν οι περιορισμοί στις προσλήψεις. Να καταργηθούν όλα τα μνημόνια και οι αντιδραστικές «Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου».

- Αγώνας για διέξοδο από την καταστροφή. Αγώνας για εργατική εξουσία


Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών Αθήνας

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

…Αυτή είναι στο ΧΑΤΖΗ η εργοδοσία



Κουζίνα αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε από το πρωί έξω απο τα Ζαχαροπλαστείο Χατζή στη Βενιζέλου από εργαζόμενους που ειναι απλήρωτοι εδώ και 12 μήνες. Οι εργαζόμενοι μοιράζουν γλυκά, σουβλάκια και κρασί και καλούν όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία της πόλης να στηρίξουν τον δίκαιο αγώνα τους.

Από τους εργαζόμενους στου Χατζή λάβαμε το κείμενο που μοιραζόταν σήμερα και σας το παραθέτουμε: 

Ή ο Χατζής ή εμείς – Αγώνας διαρκείας

…Αυτή είναι στο ΧΑΤΖΗ η εργοδοσία

Εμείς οι εργαζόμενοι στα ζαχαροπλαστεία ΧΑΤΖΗΣ Α.Ε είμαστε απλήρωτοι από τον Αύγουστο. Μας χρωστάει μισθούς, επιδόματα αδείας, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα από το 2009. Αλλά δεν είναι μονό αυτά:

· Μας έβαλε να πληρώσουμε από την τσέπη μας 4.000 ευρώ για την ένοπλη ληστεία που έγινε στο κατάστημα της Σοφούλη.

· Έπαιρνε μερίδιο από τα φιλοδωρήματα που άφηναν οι πελάτες για εμάς.

· Μας έβαζε να πληρώνουμε από την τσέπη μας τα ελλείμματα του ταμείου και τα λάθη αλλά κρατούσε τυχόν πλεονάσματα.

Επίσης μας ανάγκαζε να υπογραφούμε μαζί με την πρόσληψη και το έντυπο της οικειοθελούς αποχώρησης με ανοιχτή ημερομηνία έτσι ώστε να μπορεί να μας διώχνει όποτε θέλει χωρίς να είναι υποχρεωμένος να καταβάλει αποζημιώσεις .Ήδη έχουν «απολυθεί» με αυτό τον τρόπο αρκετοί συνάδελφοι μας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους αποφασίσαμε να αγωνιστούμε και καταφύγαμε σε επίσχεση εργασίας από τον Δεκέμβριο. Κάναμε καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας καθώς και η ιδία η υπηρεσία μηνύσεις για μη καταβολή δεδουλευμένων, όπως και αγωγές. Ο εργοδότης μας αντίθετα αδιαφορεί για όλα τα παραπάνω και συνεχίζει να καταπατά ότι εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει.

Ενώ ο ΧΑΤΖΗΣ χρωστάει στο δημόσιο και στο ΙΚΑ (και μετά αναρωτιόμαστε για τα ελλείμματα των ασφαλιστικών μας ταμείων...) τον Δεκέμβριο του 2011 και τον Ιανουάριο του 2012, ίδρυσε 2 νέες εταιρείες την ΧΑΤΖΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗ και την ΓΛΥΚΙΑ ΕΣΤΙΑΣΗ ΑΕ, με σκοπό την αποφυγή όλων των χρεών. Προσέλαβε καινούριο προσωπικό με τις ίδιες συνθήκες εργασίας. Και όλα αυτά για να σπάσει την επίσχεση εργασίας και τον αγώνα μας. Προσπάθησε να μας τρομοκρατήσει σέρνοντας μας στα δικαστήρια λες και είμαστε εγκληματίες, καταθέτοντας ασφαλιστικά μετρά εναντίον μας και εναντίον του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού ώστε να κάμψει τον αγώνα. Ωστόσο δεν κατάφερε να σταματήσει των αγώνα μας, ενώ στα δικαστήρια δικαιωθήκαμε.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Εμείς οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στα ζαχαροπλαστεία ΧΑΤΖΗΣ θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το δίκιο μας με κινητοποιήσεις όπως οι συνάδελφοι μας στα GOODY’S του Λ. Πύργου οι όποιοι μετά από 5 μήνες αγώνα δικαιωθήκαν επαναπροσλήφθηκαν και αποζημιώθηκαν. Όπως οι συνάδελφοι μας στα φροντιστήρια Μπαχαράκη, στα GOODY’S ΠΑΠΑΦΗΣ κτλ. που συνεχίζουν να αγωνίζονται μέχρι να δικαιωθούν .

Σας καλούμε να συμπαρασταθείτε έμπρακτα στον αγώνα μας , να ενώσουμε τις δυνάμεις και τις αντιστάσεις μας, γιατί όλοι οι εργαζόμενοι είτε στο ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα βιώνουμε τα ιδία προβλήματα απολύσεις, εφεδρεία, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, τρομοκρατία με στόχο την πλήρη μετατροπή μας από εργαζόμενους σε δουλοπάροικους. Ήδη έχουν γίνει περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και δεν θα σταματήσουν εδώ .


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

ΝΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ ΜΑΣ

ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΧΑΤΖΗ

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Εργατικοί αγώνες στο καιρό της κρίσης: το παράδειγμα των εργολαβικών εργαζομένων του Α.Π.Θ



Από τα τέλη Σεπτεμβρίου και επί δυόμισι περίπου μήνες στον χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δόθηκε ένας εργατικός αγώνας από τους εργολαβικούς υπαλλήλους καθαριότητας και διοίκησης που άγγιξε πολλές πλευρές της κοινωνικής ζωής της πόλης και λοιδορήθηκε με σφοδρότητα. Μετά από συλλήψεις, εισβολή των ΜΑΤ στον πανεπιστημιακό χώρο, δικαστήρια, "εθελοντικούς" καθαρισμούς ιδιωτικών συνεργείων από τον Μυλόπουλο και τους "φίλους" του, συγκρούσεις με απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, πορείες και επεισοδιακές συνελεύσεις των εργαζομένων, ο αγώνας -προς το παρόν δείχνει να- έληξε με εκατέρωθεν υποσχέσεις για 'ειρηνική' διευθέτηση και με αποπληρωμή μέρους των δεδουλευμένων (του Αυγούστου). Πρυτανεία, κράτος, εργολάβοι, δυνάμεις καταστολής, αστική δικαιοσύνη και φυσικά ΜΜΕ εκτόξευσαν τόνους λάσπης και πολέμησαν με κάθε μέσο την απεργία διαρκείας των εργολαβικών και την κατάληψη της Πρυτανείας με σκοπό φυσικά να τον απονομιμοποιήσουν κοινωνικά, να τον απομονώσουν και να τον οδηγήσουν στην ήττα μια ώρα αρχύτερα. Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, στην επιβίωση σε τελική ανάλυση της τάξης μας, είναι αδιαφιλονίκητο και αξιακό ζήτημα για κάθε δύναμη που θέλει να υπερασπίζεται την εργασία και να εναντιώνεται στην εκμετάλλευση και την υποτίμηση των ζωών μας. Ωστόσο, μέσα και από αυτήν την εμπειρία εργατικού αγώνα, θα ήταν χρήσιμο να αντλήσουμε μερικά διδακτικά συμπεράσματα.


Διαβάζοντας τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου αγώνα, θέλουμε να σταθούμε σε τρία επίπεδα. Το πρώτο έχει να κάνει με την διάρκεια και την μαχητικότητα των μέσων που χρησιμοποίησε, το δεύτερο με την δομή του υποκειμένου του αγώνα και τους δρόμους διαπραγμάτευσης στους οποίους οδήγησε αυτή η δομή και το τρίτο με το διεκδικητικό πλαίσιο ή αλλιώς το πολιτικό/οικονομικό και κοινωνικό περιεχόμενο της στοχοθεσίας του. 

Τα πρώτα χαρακτηριστικά αποδείχθηκαν ιδαίτερα θετικά οδηγώντας μεγάλη μερίδα του φοιτητικού κινήματος να σταθεί στο πλευρό των απεργών και να προσδώσει έτσι ζωντάνια και επιπλέον ορμή διαχέοντας τον αγώνα στην πόλη, πραγματοποιώντας διαδηλώσεις και ποικίλες εκδηλώσεις αλληλεγγύης και ασκώντας πίεση σε κράτος, εργολάβους και πρυτάνεις υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων. Το όπλο της απεργίας διαρκείας, σε συνδυασμό μάλιστα με την επιθετική μορφή της κατάληψης και της παρεμπόδισης βασικών λειτουργιών του πανεπιστημίου, λειτούργησε στα χέρια των απεργών ως εργατικός εκβιασμός, ανάλογος της επίθεσης που δέχονται οι ίδιοι στους όρους ζωής τους -να υπενθυμήσουμε εδώ ότι οι νέες συμβάσεις προβλέπουν μισθούς των 480€.

Το δεύτερο επίπεδο που έχει να κάνει με την δομή του σωματείου και τους διαύλους που έβαλε σε λειτουργία για να νικήσει, δυστυχώς υπέσκαπτε διαρκώς τα αγωνιστικά γνωρίσματα της ίδιας της απεργίας. Με ένα Δ.Σ. αυστηρά κομματικά προσανατολισμένο (σε δυνάμεις της απερχόμενης "σοσιαλδημοκρατίας"-ΠΑΣΟΚ και της επερχόμενης σοσιαλδημοκρατίας ή "αριστερής" διαχείρισης-ΣΥΡΙΖΑ) να επιδιώκει την χειραγώγηση του αγώνα σε κάθε στάδιο εξέλιξής του και μια γενική συνέλευση που πολλές φορές καταστρατηγούνταν από παρασκηνιακές πολιτικές μανούβρες των "συνδικαλιστών'" σε αγαστή συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, η ταξική έκφραση του αγώνα είχε να υπερνικήσει τεράστιους σκοπέλους. Ακόμη παραπάνω, είχε ήδη υπογράψει το χαρτί της παραίτησής της, καθώς ανέθετε τον αγώνα για επιβίωση σε μεσολαβητές που είναι οι ίδιοι μέρος της επίθεσης που δεχόμαστε και τολμούν να εμφανίζονται τώρα με τα διαπιστευτήρια μιας ψευδεπίγραφης σωτήριας επέμβασης. Οι αυταπάτες περί 'εργατικού' και 'αγωνιστικού' προσωπείου τόσο του επίσημου συνδιαλισμού (Ε.Κ.Θ.) όσο και των 'αριστερών' ψαλτών του συστήματος που προαλείφονται για τους αυριανούς υπουργικούς θώκους πρέπει να καταρριφτούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στα μάτια της εργατικής τάξης. Από την άλλη, ακόμη κι αν αυτές οι αυταπάτες έχουν όντως αποσαθρωθεί, μένει να απορρίψουμε ακόμη και την δυνατότητα μιας μερικής έστω, νίκης μέσω βουλευτικών συνεννοήσεων, κομματικών παρατάξεων και λοιπών παρατρεχάμενων για έναν ακόμη λόγο: γιατί στη σημερινή συγκυρία, στην καρδιά της κρίσης και της καθολικής επίθεσης στην τάξη μας, όση πίεση κι αν ασκηθεί, καμία ομάδα εργαζομένων δεν μπορεί να κερδήσει κομμάτι του κλεμμένου της πλούτου αν δεν το πάρει με τα ίδια της τα χέρια έξω από κάθε λογική συναίνεσης και συνδιαχείρισης με τους από-πάνω. Αν δεν αντιληφθούμε τώρα, πριν να είναι ήδη αργά, ότι δεν υπάρχει πλέον πλαίσιο διεκδίκησης και ανάθεσης των ζωών μας σε κανέναν άλλον εκτός από τις δικές μας αυτόνομες δομές βάσης που θα απαιτούν και θα υφαρπάζουν όσα τους αρνούνται, τότε είμαστε καταδικασμένοι να γίνουμε οι δούλοι του 21ου αιώνα. 

Άμεσα αλληλένδετο με αυτό το κομμάτι είναι και το τρίτο επίπεδο ανάγνωσης του αγώνα, αυτό που εξετάζει το ζητούμενό του, τον στόχο δηλαδή που οι ίδιοι οι απεργοί έθεταν ως τροχιοδεικτικό για την επιτυχία του αγώνα τους. Ενώ λοιπόν η απαίτησή τους για μόνιμη σταθερή εργασία -που θα περνούσε φυσικά πάνω από τα πτώματα αυτών των νταβατζήδων που λέγονται εργολάβοι- είναι λογική, αναγκαία και καθολική για κάθε εργαζόμενο και άνεργο, ωστόσο δεν κατόρθωσε να υπερβεί το δημοσιοϋπαλληλικό πλαίσιο του παρελθόντος, δηλ. το πλαίσιο διεκδίκησης και αναπαραγωγής μιας οριστικά τελειωμένης πλέον διαχείρισης, όπου το κράτος (μέσω του ΑΠΘ ή οποιουδήποτε φορέα της δημόσιας ζωής και διοίκησης) εξασφάλιζε μια ασφαλή και διά βίου απασχόληση σε ένα στρώμα της εργατικής τάξης ενώ πετιόταν στον Καιάδα η μεγάλη μερίδα του ιδιωτικού τομέα που δεν κατόρθωνε με χίλιους μύριους τρόπους να εισχωρήσει στην χαρισάμενη ζωή του δημοσίου. Ο στόχος λοιπόν της μονιμοποίησης στη δεδομένη συγκυρία εκτός από βέβαια στρατηγική ήττας -ποιος μπορούσε να ισχυριστεί ότι τη στιγμή που έχει ανοίξει η πόρτα της απόλυσης για τους ήδη υπάρχοντες μόνιμους δημόσιους υπάλληλους, ξαφνικά το κράτος θα προσλάμβανε άλλους 850;- ήταν επίσης και η εγγύηση της κοινωνικής απομόνωσης και της ταξικής 'αδιαφορίας' στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας στον κόσμο της εργασίας σήμερα· αν είσαι αρκετά τυχερός και δεν βρίσκεσαι στα συντριπτικά ποσοστά των ανέργων, τότε θα είσαι υπαμειβόμενος, υποαπασχολούμενος, χωρίς ένσημα-ασφάλιση, με απλήρωτα δεδουλευμένα/υπερωρίες, εκβιασμούς, απειλές κ.ο.κ. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αναγνωρίζοντας την οπισθοχώρηση των ταξικών συσχετισμών εις βάρος μας οφείλουμε να κατεβάσουμε τον πήχυ των απαιτήσεών μας όπως διακηρύσσουν ολημερίς κυβέρνηση, ΜΜΕ, κόμματα και πάσης φύσεως απολογητές της βαρβαρότητας. Σημαίνει όμως ότι για να νικήσουμε χρειαζόμαστε ταξική αλληλεγγύη και για να την έχουμε οφείλουμε να προβάλουμε αιτήματα πανκοινωνικά, προς το συμφέρον όλης της τάξης καθώς και να φτιάχνουμε τις δομές οι οποίες θα τα κάνουν πράξη. 

Τέλος, για να θυμήσουμε κάτι που γράφαμε αρκετό καιρό πριν, αναφερόμενοι στο φοιτητικό κίνημα αλλά και τη σύνδεσή του με το εργατικό που εξετάζουμε ακριβώς τώρα: “Το φοιτητικό κίνημα -οφείλει- να απαγκιστρωθεί από έναν αδιέξοδο συντεχνιακό συνδικαλισμό του ασύλου και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που δεν βλέπει το ανέφικτο των αιτημάτων του στο σημερινό καθεστώς και κλείνει το μάτι στο ‘ένδοξο’ παρελθόν μιας ‘καλύτερης’ –βλέπε σοσιαλδημοκρατικής- διαχείρισης. Να συμπορευθεί με τον ακηδεμόνευτο εργατικό συνδικαλισμό, με το κομμάτι εκείνο δηλαδή των αγωνιζόμενων εργαζομένων και των ταξικών τους σωματείων που προτάσσει την ολική ανατροπή του καπιταλιστικού υπάρχοντος. Να δημιουργήσουμε σήμερα κιόλας κοινές συνελεύσεις εργαζομένων και ανέργων, ελλήνων και μεταναστών, κάθε κλάδου με τους φοιτητές και σπουδαστές των αντίστοιχων τμημάτων. Να προτάξουμε την υπόθεση της αυτοδιαχείρισης των σχολών από φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους, να αμφισβητήσουμε το σύνολο της δομής και του περιεχομένου της γνώσης και να ανοίξουμε διόδους ουσιαστικού και ακηδεμόνευτου συντονισμού των αγώνων για να περάσει επιτέλους ο φόβος στο αντίπαλο στρατόπεδο.... Το πρόταγμα της αυτοδιαχείρισης και της κοινωνικής-εργατικής αυτοδιεύθυνσης δεν μπορεί να είναι κούφια ρητορική ούτε να περιορίζεται σε διακηρύξεις. Είναι ο μόνος τρόπος να αποφασίζουμε εμείς για τις ζωές μας, για την εργασία και τον ελεύθερό μας χρόνο, για τους όρους υλικής διαβίωσης της κοινωνίας χωρίς διαμεσολαβητές και ειδικούς και αυτό πρέπει να το αποδείξουμε στην πράξη. Είναι το ανώτερο στάδιο της κοινωνικής εξέλιξης, η υψηλότερη βαθμίδα ευτυχίας, ισότητας, ελευθερίας και αυτοκαθορισμού. Σημαίνει ότι εργάτες, άνεργοι και φοιτητές θα πάρουν επιτέλους στην κατοχή τους όλα όσα έχουν συσσωρευτεί, όλα όσα παράγουν και όλα όσα χρειάζονται. ” 
Στις παρακαταθήκες του αγώνα κρατάμε τους αγωνιζόμενους φοιτητές που υπερασπίστηκαν την απεργία και την κατάληψη της πρυτανείας το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, αμέσως μετά την πορεία του Πολυτεχνείου -και γι'αυτό ξυλοκοπήθηκαν και συνελήφθησαν από τους μισθοφόρους- περιφρουρώντας έναν εργατικό αγώνα όπως ακριβώς όφειλαν να κάνουν, κρατάμε επίσης και τις πρώτες επαφές ανάμεσα στους εργολαβικούς και το σωματείο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής που επιχείρησε να ρίξει τον σπόρο της εργατικής αυτοδιαχείρισης, του ακηδεμόνευτου αγώνα και της αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας του σωματείου βάσης. Το μέλλον θα δείξει τις ικανότητες της τάξης μας να προσαρμόζεται στις περιστάσεις, να ελίσσεται, να εξελίσσεται και να οργανώνει την αντεπίθεσή της με όρους νίκης, δηλ. συντριβής της καταστροφής που δυστυχώς πλησιάζει ολοένα και γρηγορότερα την κοινωνικής μας πραγματικότητα, φορώντας μάλιστα το πιο αποκρουστικό της προσωπείο, αυτό του φασισμού και της ταξικής γενοκτονίας.

Δεκέμβρης 2012
Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

Merry Crisis and happy new Fear

της Μαριάννας Χούσου


"Κοίτα αυτούς τους ανθρώπους, είναι ανίκανοι για επανάσταση, είναι πολύ κουρασμένοι, πολύ φοβισμένοι και έχουν εξευτελιστεί και εξαπατηθεί. Αλλά σε δέκα χρόνια, μέχρι τότε οι 10χρονοι θα είναι 20, οι δεκαπεντάχρονοι θα είναι 25. Στο μίσος που θα κληρονομήσουν από τους γονείς τους θα προσθέσουν τη δική τους ιδεολογία και αγωνία.Κάποιοι θα προχωρήσουν και θα βάλουν στα ανείπωτα συναισθήματα λέξεις, κάποιοι θα υποσχεθούν το μέλλον....και τότε θα γίνει μια επανάσταση και ο κόσμος θα κυλήσει στο αίμα και στη φωτιά. Σε δέκα χρόνια, όχι περισσότερο, αυτοί οι άνθρωποι θα δημιουργήσουν μια κοινωνία που όμοια της δεν έχει υπάρξει"

Ινγκμαρ Μπέργκμαν, " Το αυγό του φιδιού"

Μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, τα συσσίτια αλληλεγγύης, τα χαριστικά παζάρια, ήταν πάντα για τους "άλλους". Τέτοιες μέρες, λίγο πριν τα χριστούγεννα, γινόντουσαν και οι λεγόμενοι "έρανοι αγάπης", πάντα για τους άλλους, ενώ συγκινητικές ιστορίες, "εξωπραγματικές", γέμιζαν τον τηλεοπτικό χρόνο, ανάμεσα στα μελομακάρονα, τα ψώνια και τα ξενύχτια.

Η δυστυχία, οι αρρώστιες και η φτώχεια γινόταν τηλεοπτικό προϊόν, εναρμονισμένο με το κενό νοήματος κλίμα "αγάπης" των ημερών. Βέβαια, η πραγματικότητα ήταν σκληρή όλο το χρόνο για την πλειοψηφία του πληθυσμού, η οποία αντιμετώπιζε δυσκολίες επιβίωσης, οι μισθοί ήταν χαμηλοί, τα εργασιακά δικαιώματα ήταν υπό διωγμό, τα υπόγεια και τα ισόγεια γέμιζαν από χαμηλόμισθους, επαρχιώτες φοιτητές, μετανάστες και μετανάστριες, ενώ η δημόσια υγεία, η παιδεία και αυτό που ονομάζεται κοινωνικό κράτος, ήταν ένα συνονθύλευμα διαφθοράς, βολέματος και αναλγησίας.

Παρόλα αυτά, όμως, η ψευδαίσθηση της αφθονίας κυριαρχούσε και το μότο "είσαι ό,τι έχεις" καθόριζε και καθορίζει ακόμη, εν πολλοίς, τον τρόπο κοινωνικοποίησης του πληθυσμού. Παράλληλα, το να "μην έχεις" αυτόματα δημιουργούσε και δημιουργεί συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού αλλά και αισθήματα ενοχής. Άλλωστε, οι θεσμικές κινήσεις "κοινωνικής αλληλεγγύης", που έχουν πολλαπλασιαστεί το τελευταίο διάστημα, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ξεφύγουν από την κυρίαρχη αντίληψη ότι η φτώχεια, όπως και η ανεργία, είναι ντροπή. Με χαρακτήρα περισσότερο φιλανθρωπίας, επιδιώκουν να προκαλέσουν συναισθήματα οίκτου και όχι ουσιαστικής αλληλεγγύης. Με αυτόν τον τρόπο, ο άστεγος, ο πεινασμένος, ο φτωχός παραμένει ο "άλλος", είτε ως στατιστική, είτε ως εικόνα, είναι για εμάς ξένος και το μόνο που μας μένει είναι ο φόβος μην βρεθούμε στην θέση του.

Οι πιο φτωχοί στιγματίζονταν και στιγματίζονται. Πρόσφατα, η Εκκλησία αποφάσισε να προσφέρει γεύματα σε 2000 υποσιτιζόμενους μαθητές, στέλνοντας τα με "διακριτικό" τρόπο στο σπίτι τους, "για να μην στιγματιστούν", όπως ανακοίνωσε. Σωστά, τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι είναι ντροπή να μην έχουν οι γονείς σου να σου δώσουν φαγητό, και καλό είναι να μην το μάθουν τα άλλα παιδάκια στο σχολείο.

Σήμερα, όμως, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού αδυνατούν να καλύψουν πάγιες ανάγκες για μια αξιοπρεπή διαβίωση και εισέρχονται βίαια στον κόσμο των "μη εχόντων". Μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, εξαπατημένα, κουρασμένα και φοβισμένα. Η απλή λογική λέει ότι υπάρχει φτώχεια, κυρίως γιατί τα παραγόμενα αγαθά, που παράγονται από όλους, δεν πάνε σε όλους αλλά σε λίγους, οι οποίοι συσσωρεύουν εις βάρος των υπολοίπων. Αυτοί οι λίγοι θα έπρεπε να ντρέπονται.

Η "φιλανθρωπία και η κοινωνική αλληλεγγύη" που τόσο αδιάντροπα διαφημίζουν αυτοί οι λίγοι, καμία σχέση δεν έχει με τις δικές μας αντιδομές αλληλεγγύης και την επιθυμίαμας για ζωή και ελευθερία. Είναι η προσπάθεια τους να απορροφήσουν την οποιαδήποτε διάθεση του πληθυσμού για δικαιοσύνη και αυτοοργάνωση. Είναι εκκολαπτήρια κοινωνικού ρατσισμού και μηχανισμοί υποταγής στην κυριαρχία. Το ζήτημα είναι αν θα τους αφήσουμε...