Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Τάσος Λειβαδίτης: Αιώνας εμπορίου




Αιώνας εμπορίου


H προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
εμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
λαχειοπώλες
διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
χρεώγραφα
κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
ποτέ απεργία
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
περηφάνειες
γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ’ όλη τη βέβαιη νιότη σου,
βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελοί να τα
μαζέψουν
νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
δολάρια ασημένια
η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
μεθαύριο
σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω
απ’ τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
ο Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε

Άστεγα 1,6 εκ. παιδιά στις ΗΠΑ...


Ραγδαία αύξηση του αριθμού των άστεγων παιδιών στις ΗΠΑ, καταγράφει η έκθεση του Εθνικού Κέντρου για τις άστεγες οικογένειες. Ο αριθμός των παιδιών που θεωρούνται άστεγα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα οποία ζούσαν το 2010 σε προσωρινά καταλύματα (καταυλισμοί, αυτοκίνητα, πάρκα, εγκαταλειμμένα κτίρια) έχει...αυξηθεί κατά 38% τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Πλέον αγγίζει τα 1,6 εκατομμύρια, σύμφωνα με έκθεση του Εθνικού Κέντρου για τις άστεγες οικογένειες. Η οργάνωση κάνει έκκληση για άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού που πλήττει σήμερα ένα παιδί στα 45.

Ένα στα δυο άστεγα παιδιά κατοικούν σε έξι νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ, όπως η Τζόρτζια και η Αλαμπάμα και σε δυτικές, όπως η Καλιφόρνια.

Το 42% των παιδιών αυτών είναι μικρότερα των έξι χρόνων και το ένα τρίτο εξαρτάται μόνο από τις μητέρες τους που πάσχουν από χρόνια νοσήματα. Τα παιδιά αυτά είναι εκτεθειμένα στην πείνα, στην έλλειψη σχολικής εκπαίδευσης, στο άγχος και τις ασθένειες και το μέλλον τους είναι αμφίβολο, επισημαίνεται στην έκθεση.

«Ο κίνδυνος για ένα παιδί να μείνει χωρίς στέγη είναι μεγαλύτερος εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αν και τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν αυξηθεί κατά 15.000 οι διαθέσιμες κατοικίες» επισημαίνεται στην έκθεση.

Πηγή: Redfly Planet
via: Praxis

Όταν ο κομμουνισμός ακυρώνει τον εαυτό του


Με αφορμή το μυθιστόρημα του Λεονάρδο Παδούρα, 
Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά.
του Ανέστη Ταρπάγκου


Ο 20ός αιώνας, από το τέλος του οποίου μας χωρίζει μόλις μια 10ετία, έχει θέσει μείζονα ιστορικά και πολιτικά ζητήματα, η απάντηση στα οποία βρίσκεται εκ νέου μπροστά μας, σ’ αυτή την αρχή του 21ου αιώνα. Από την πλευρά των κυρίαρχων τάξεων σημαδεύτηκε από τους δύο παγκόσμιους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και αναρίθμητες επιμέρους συρράξεις, από την κυριαρχία της καπιταλιστικής ανάπτυξης με τις σχετικές της κρίσεις (1929, 1973), αλλά και τις μεγάλες επιστημονικό-τεχνολογικές αναδιαρθρώσεις, από την επικράτηση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και από τη μετάβαση από την κεϊνσιανή οικονομική πολιτική στη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση, που αντιπροσωπεύει και το σημερινό διακύβευμα. Από την πλευρά των λαϊκών τάξεων σηματοδοτήθηκε, κυρίως στην αφετηρία του, από την Οκτωβριανή Επανάσταση και στο τέλος του από την κατάρρευση του κοινωνικού καθεστώτος που προέκυψε απ’ αυτήν, καθώς και από τη μαζική ανάπτυξη κομμουνιστικών κομμάτων που, παρ’ όλο που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο σε κρίσιμες συγκυρίες, εντούτοις, είτε ηττήθηκαν (Ελλάδα, Χιλή κ.λπ.) είτε οδηγήθηκαν στην πολιτική τους περιθωριοποίηση (Ιταλία, Γαλλία κ.ά.).

Σ’ αυτό ακριβώς το ιστορικό φόντο τοποθετείται και εκτυλίσσεται το ιστορικό πολιτικό μυθιστόρημα του Λ. Παδούρα (Καστανιώτης 2011, σελ. 685, σε εξαιρετική μετάφραση του Κ. Αθανασίου) επιχειρώντας με έξοχο λογοτεχνικό τρόπο, να αναδείξει τις μεγάλες αντιφάσεις του κομμουνιστικού κινήματος του 20ού αιώνα, την ανάδειξη και το τέλος της «ουτοπίας». Το μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται σε τρία αλληλοδιαπλεκόμενα επίπεδα (του επίδοξου δολοφόνου, του κυνηγημένου επαναστάτη ηγέτη και του σύγχρονου Κουβανού συγγραφέα που καταγράφει την ιστορία), καλύπτει έναν σχεδόν ολόκληρο αιώνα, και επικεντρώνεται στην υπόθεση της δολοφονίας του Λέοντος Τρότσκι από τον Ισπανό κομμουνιστή Ραμόν Μερκαντέρ. Με βάση αυτή την αφήγηση αναδεικνύονται όλες οι καίριες πλευρές της εξέλιξης του κομμουνιστικού κινήματος, από το ρωσικό επαναστατικό εγχείρημα μέχρι τον αστυνομικό κατασταλτικό και εκμεταλλευτικό εκφυλισμό του, αλλά και οι προσανατολισμοί και πρακτικές όλου του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που υπό το βάρος της ιστορικής αίγλης της Οκτωβριανής Επανάστασης, οδηγήθηκε να αποκτήσει όλες τις στρεβλώσεις που το χαρακτήρισαν στη διάρκεια πολλών 10ετιών.

Δικαστήριο για την 28η Οκτωβρίου


Η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, όλο το λαό της πόλης σε συγκέντρωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης την Πέμπτη 1 Μαρτίου, 9.00π.μ., στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης.


· Να απαιτήσουμε την αθώωση των 6 που δικάζονται και την οριστική παύση κάθε δίωξης σε βάρος όλων όσων κατηγορούνται για τη συμμετοχή τους στην παρέλαση στις 28 του Οκτώβρη.

· Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του λαού να αντιδρά στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, να διαδηλώνει, να διεκδικεί.

· Να καταγγείλουμε την ένταση του αυταρχισμού, της καταστολής και την ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων.

· Να καταγγείλουμε την απαγόρευση των απεργιών, το χτύπημα των εργατικών κινητοποιήσεων και την ποινικοποίηση του αγώνα των εργαζομένων που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία σε επιχειρήσεις που κλείνουν.

· Να δηλώσουμε πως ό,τι κι αν κάνουν, δε μας φοβίζουν και πως θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων, για τις ανάγκες και τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας.

ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ

Kυκλοφόρησε το ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ 16.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Τέοντορ Αντόρνο - Χέρμπερτ Μαρκούζε: Διαμάχη για το γερμανικό φοιτητικό κίνημα

Χάννα ΄Αρεντ: Η φιλοσοφία της ισχύος και η πολιτική χειραφέτηση της αστικής ταξης

Ζαν Μποντριγιάρ:Η ιογενής οικονομία

Φώτης Τερζάκης: Τι είναι η άμεση δημοκρατία;

Γιώργος Ν. Οικονόμου: ΄Αμεση δημοκρατία και φιλελευθερισμός

Κώστας Δεσποινιάδης: Σαμιζντάτ


ΣΑΜΙΖΝΤΑΤ

του Κώστα Δεσποινιάδη
όπως δημοσιεύτηκε στο Κακέκτυπο#3*

Ο B. Traven στον Μεγαλοβιομήχανο (μτφρ. Λία Γυιόκα, εκδ. Πανοπτικόν) διηγείται την ιστορία ενός ινδιάνου που κατασκευάζει και πουλά χειροποίητα καλαθάκια. ΄Ενας αμερικάνος έμπορος, γοητευμένος από την ομορφιά των καλαθιών και εξημμένος από την χαμηλή τους τιμή καταστρώνει ένα κλασικό καπιταλιστικό σχέδιο. Υπολογίζει πόσο μπορεί να ρίξει την τιμή αγοράς παραγγέλνοντας μεγάλες ποσότητες από τον ινδιάνο και ακολούθως να τα πουλήσει με μεγάλο περιθώριο κέρδους σε έναν ζαχαροπλάστη στη Νέα Υόρκη. Το άψογα προϋπολογισμένο σχέδιο του αμερικανού εμπόρου, όμως, σκοντάφτει σε ένα απρόβλεπτο εμπόδιο. Την προκαπιταλιστική λογική του ινδιάνου, ο οποίος αρνείται την «προσφορά» να παραδώσει μία τεράστια ποσότητα καλαθιών. Η αφοπλιστική απάντηση, ένα απόσταγμα ρομαντικής αντικαπιταλιστικής κριτικής, βάζει τέλος στα σχέδια του αμερικανού εμπόρου: «Τα καλαθάκια μου πρέπει να τα φτιάξω με τον τρόπο μου. Με το τραγούδι και με την ψυχή μου τα υφαίνω. Αν τα έφτιαχνα σε τόσο μεγάλες ποσότητες δεν θα μου έφτανε ούτε η ψυχή ούτε τα τραγούδια μου να τους δώσω. Το ένα δεν θα ’χε καμιά διαφορά απ’ το άλλο κι αυτό θα μου ράγιζε την καρδιά. Το καθένα τους έρχεται με το τραγούδι που ακούω κάθε πρωί που ανατέλλει ο ήλιος, που αρχίζουν τα πουλιά να κελαηδούν και που οι πεταλούδες έρχονται να καθήσουν στα καλάθια μου. ΄Ετσι, κάθε μέρα βρίσκω μέσα τους καινούργια ομορφιά, αφού, να, οι πεταλούδες αγαπούν τα καλάθια μου και τα ωραία τους τα χρώματα. Γι’ αυτό κι έρχονται και κάθονται, γι’ αυτό κι εγώ μπορώ να φτιάξω τα καλάθια βλέποντας τις πεταλούδες» 

Οι 50 επιχειρήσεις και «ενώσεις προσώπων» που άλλαξαν τον εργασιακό χάρτη


Του Κώστα Νικολάου*

Δεν γνωρίζω εάν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κατατάσσει και τον υπουργό Εργασίας στους «κουκουλοφόρους», αλλά, νομίζω, ο τίτλος του ταιριάζει γάντι, καθόσον, εκτός από τους καταδότες, είναι και οι δήμιοι που φορούν κουκούλα. Και ο Γ. Κουτρουμάνης έχει αναλάβει αυτό το ρόλο.

Είναι ο άνθρωπος που άλλαξε το νόμο της βαρύτητας, αφού έφτιαξε ειδικό νόμο και καθιστά τη μειοψηφία πιο ισχυρή από την πλειοψηφία! Με το Ν. 4024/2011, άρθρο 37, θέτει τις κλαδικές συμβάσεις, οι οποίες συνυπογράφονται από εργοδοτικές ενώσεις και ομοσπονδίες με χιλιάδες μέλη, σε υποδεέστερη θέση έναντι των επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες στο εξής, μπορούν να υπογράφονται και από μεμονωμένα άτομα όπως οι «ενώσεις προσώπων»!!

Έτσι, δεν πέρασαν ούτε δύο μήνες από τη θέσπιση και το φαγοπότι έγινε πάρτι. Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν οι «ενώσεις προσώπων» και η μία πίσω από την άλλη «υπογράφουν» πανομοιότυπες συμβάσεις, με μειώσεις έως και πάνω από 50%, πλήρη ελαστικοποίηση των ωραρίων εργασίας, καθιέρωση συστημάτων προσωρινής ή μειωμένης απασχόλησης, κατάργηση της προϋπηρεσίας κ.τ.λ. Όλες έχουν διάρκεια αορίστου χρόνου.

Οι επιχειρήσεις που, συγκροτώντας τους εργαζόμενους τους σε «ενώσεις προσώπων», άλλαξαν τον εργασιακό χάρτη είναι:


Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Υποχρεωτική η μείωση των μισθών


Της Ρούλας Σαλούρου 

Διορία τριών μηνών δίνει στους κοινωνικούς εταίρους, εργοδότες και εργαζόμενους, η πράξη υπουργικού συμβουλίου που εγκρίθηκε το απόγευμα της Τρίτης, ώστε να υπογράψουν νέες κλαδικές συμβάσεις εργασίας, προκειμένου να διασωθεί η... κουρά των μισθών. Συγκεκριμένα, επιβεβαιώνοντας πλήρως το Capital.gr, η πράξη υπουργικού συμβουλίου (μπορείτε να τη δείτε στη δεξιά στήλη "Σχετικά Αρχεία") προβλέπει ότι από 14-2-2012 και μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, τα κατώτατα διαμορφωμένα όρια μισθών και ημερομισθίων της ισχύουσας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας μειώνονται κατά 22%. 

Από την ίδια ημερομηνία και μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής μειώνονται κατά 32% και τα κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, για νέους, ηλικίας κάτω των 25 ετών. Τα μειωμένα κατά 32% κατώτατα όρια μισθών ισχύουν και για τους μαθητευόμενους. Συνεπώς, η μείωση επιβάλλεται στη συγκεκριμένη περίπτωση, επί του 70% του βασικού μισθού. Κάθε άλλη ρύθμιση που είναι αντίθετη με τις διατάξεις της παραγράφου αυτής, καταργείται. Στην απόφαση ορίζεται ρητά, πως η άμεση προσαρμογή στα νέα μειωμένα κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων, δεν προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Προβλέπεται δε, ότι, συμφωνίες των μερών που υπολείπονται των νέων μειωμένων μισθών, είναι άκυρες ως προς τον όρο αυτό.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ


της Άννας Βούλγαρη-Κόκκοτα
όπως δημοσιεύτηκε στο Κακέκτυπο#3


Η συλλογικά οργανωμένη άρνηση πληρωμών από τους εργαζομένους προς το κράτος και το κεφάλαιο, είναι όρος βιολογικής ύπαρξης και αξιοπρέπειας για όλους μας. Είναι ένα είδος έκφρασης της ανάγκης για άμεση ανατροπή στο πολιτικό σκηνικό, για οργάνωση της κοινωνίας αλλιώς. Είναι αλήθεια πως στην παρούσα κατάσταση η δήλωση ότι «Δεν πληρώνω» ατομικά δεν είναι εύκολη. Πρέπει, ωστόσο, να αποφύγουμε η άρνηση πληρωμής να είναι απλώς μια ατομική απόφαση. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να αποφύγουμε να μη χρησιμοποιηθεί το πρόταγμα για άρνηση πληρωμών συντεχνιακά από τον έναν ή τον άλλον κλάδο, εις βάρος πολλές φορές κάποιας άλλης κοινωνικής ομάδας. Μένει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση ανάμεσα στους εργαζόμενους, για το πώς κάτι τέτοιο θα υλοποιηθεί, τι πραγματικά σημαίνει και πώς θα νικήσει. 

Η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ με τη συγκυβέρνηση όλων των παρατρεχάμενών της, δήλωσε, και επίσημα πια, πως η δυναμική του χρέους βρίσκεται εκτός ελέγχου. Σχεδόν ταυτόχρονα, ο Βενιζέλος ανακοίνωσε πως από ένα συνολικό ποσό 11,5 δισ ευρώ προερχόμενο από φορολογία, προκύπτει ότι από τους μεγαλοεπιχειρηματίες εξάγονται, μόλις, τα 2,5 δισ. Φαίνεται ,λοιπόν, πως η καπιταλιστική κρίση δεν είναι για όλους μας ίδια. Για κάποιους, για τα υψηλότερα στρώματα των κεφαλαιούχων είναι και ευκαιρία κερδοφορίας. Μάλιστα, το δημόσιο χρέος τους βοηθά, καθώς είναι μεγάλος ο ρόλος που το δημόσιο χρέος και το αντίστοιχό του φορολογικό σύστημα παίζουν στην κεφαλαιοποίηση και συσσώρευση του πλούτου στα χέρια λίγων. 

Η ΦΩΤΙΑ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ


Χτες διάβασα αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα είδηση: «Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Parisien, η γαλλική Air Mediterranee απολύει υπαλλήλους της, πιλότους και αεροσυνοδούς, και τους προτείνει επαναπρόσληψη στην θυγατρική της στην Ελλάδα με… ελληνικό μισθό, αν και θα εξακολουθήσουν να πραγματοποιούν τα ίδια δρομολόγια στη Γαλλία!

Δηλαδή ουσιαστικά θα εργάζονται στη Γαλλία, με μισθό ελληνικό και ιδιαίτερα μειωμένο… Οι αποδοχές έτσι ενός πιλότου από 6.000 ευρώ θα μειωθούν σε 3.700 ευρώ, ενώ των αεροσυνοδών των οποίων ο βασικός μισθός είναι γύρω στα 1.300 θα φτάσει τα 900 ευρώ. Δηλαδή μειώσεις 30% περίπου!». Την διάβασα εδώ.

Δεν ήθελα και δε μπορούσα να την πιστέψω, γι’ αυτό ζήτησα από μία καλή φίλη στο Παρίσι να μου πει αν έχει δημοσιευτεί και αλλού εκτός από τη συγκεκριμένη εφημερίδα. Μου είπε ότι φυσικά έχει δημοσιευτεί και στη «Le Figaro» και σε άλλες μεγάλες εφημερίδες της Γαλλίας.
Ιδού λοιπόν! Γίναμε ανταγωνιστική χώρα. Επιτέλους το καθεστώς και ο Λουκάς Παπαδήμος προσωπικά μπορούν να χαίρονται για την επιτυχία τους, ενώ οι «Μνημονιακοί» να νιώθουν δικαιωμένοι.


Πίσω Ρουφιάνοι!

Ο ΜΑΝΕΣΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ! 
Ένταλμα σύλληψης του προέδρου και του γραμματέα του σωματείου 


Από τον Χάρη εργαζόμενο στη Χαλυβουργία:

Σήμερα η εργοδοσία έδειξε για άλλη μια φορά το άθλιο πρόσωπό της. Εβαλε την GREEN STEEL θυγατρική να σπάσει την απεργία αλλά τελικά θα σπάσει τα μούτρα της. 3 συνάδελφοι στράφηκαν εναντίον του σωματείου στέλνοντας εξώδικα με την αιτιολογία ότι οι ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ είναι άκυρες διότι δεν γίνεται η ψηφοφορία με κάλπη. Το καταστατικό του σωματείου γράφει οτι οι ψηφοφορίες γίνονται είτε με κάλπη είτε με ανάταση χειρός. Επίσης υπάρχει ένταλμα σύλληψης του προέδρου του σωματείου και του γραμματέα και περιμένουμε να έρθει η αστυνομία να κάνει το έργο των αφεντικών τους. Στην συνάντηση του σωματείου σήμερα με τον υπουργό έπεσε ένα χαρτί το οποίο λέει ότι ο κος ΜΑΝΕΣΗΣ έχει πάρει άδεια να ξεκινήσει την δημιουργία λιμανιού απέναντι από το εργοστάσιο. Στα χαρτιά λέει ότι αυτή τη στιγμή δουλεύουν 420 άτομα 24 ώρες 365 μέρες το χρόνο.Ο υπουργός “έκπληκτος” (χαχαχαχα) δήλωσε άγνοια και ότι θα ενημερωθεί περί του θέματος και θα συναντηθεί με τον ΜΑΝΕΣΗ την Πέμπτη. Αυτό το έχουμε ξανακούσει τον τελευταίο μήνα άλλες 2 φορές. Αύριο θα πάμε όλοι στην Κηφισιά με αρκετό κόσμο από όλη την εργατική τάξη. Θα στήσουμε αντίσκηνα εκεί. (Αν δεν εχουμε παρατράγουδα στην πύλη). 

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΘΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ! ΠΙΟ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ! ΓΙΑΤΙ ΚΑΙΓΕΤΑΙ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΩΣΕΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ.

Το κείμενο αυτό το αντιγράψαμε από το Γκράνμα, στα σχόλια ο Χάρης συμπληρώνει:
Συμπληρώνοντας παραθέτω τα εξής… Η άδεια λειτουργίας του λιμανιού πήρε 50 υπουργικές αποφάσεις, και την τελευταία υπογραφή επί πρωθυπουργίας Παπαδήμου στις 9/2/2012 (πριν 20 μέρες)!!!. Όρος, για την αδειοδότηση, είναι να εργάζονται 420 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο με κυλιόμενες βάρδιες!!! Το λιμάνι θα είναι τόσο μεγάλο, όσο χρειάζεται, για να ελλιμενίζεται καράβι μέχρι 20.000 τόνους!! Για σύγκριση, παραθέτω το λιμάνι της Χαλυβουργικής, που ελλιμενίζονται καράβια μέχρι 7.000 τόνων. Κατά προσέγγιση θα έχει μήκος 200 μέτρα, και πλάτος 40 μέτρα. Θα γίνεται προσωρινή αποθήκευση εμπορευμάτων στην προβλήτα!!! Συνάδελφοι, όπως βλέπετε, οι προηγούμενες κινήσεις του σχετικά με τα εργασιακά, φαίνεται που αποσκοπούσαν. να δουλεύουν οι εργαζόμενοι τζάμπα, και αυτός να αναπτύσσει την επιχείρησή του σε βάρος τους. Μπορείτε να φανταστείτε τι σκοπούς είχε!!

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΕΦΤΑΣΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΕΡΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΜΑΣ!!! ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ!!!!!!!

Εργατικά Νταχάου πίσω από το γερμανικό θαύμα


του Μιχάλη Ψύλου

Σύγχρονοι σκλάβοι και στη Γερμανία». Το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ είναι αποκαλυπτικό: Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και κάθε μορφής συλλογικής σύμβασης δεν προωθείται μόνο στην Ελλάδα. Τα εργατικά «Νταχάου» πληθαίνουν και στην ίδια τη Γερμανία, προκειμένου να υπερηφανεύεται η Μέρκελ για το γερμανικό «οικονομικό θαύμα». Εκατοντάδες επιχειρήσεις στη Γερμανία προτιμούν πλέον να «νοικιάζουν» εργαζόμενους από διάφορους υπεργολάβους και να τους πληρώνουν φυσικά με πολύ μικρότερες αμοιβές, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και άλλα τέτοια περιττά πράγματα.

Το «κόλπο» ακούει στο όνομα «σύμβαση έργου». Νοικιάζουν «σκλάβους» δηλαδή… Η γερμανική ΑΔΕΔΥ –η Verdi– εκτιμά ότι μόνο στον τομέα των λιανικών πωλήσεων, κάπου 120 εταιρείες διαθέτουν 350.000 «σκλάβους», τους οποίους νοικιάζουν σε άλλες επιχειρήσεις και οι οποίοι δεν εμφανίζονται φυσικά στις καταστάσεις μισθοδοσίας. Στο Στράλσουντ, στην πρώην Ανατολική Γερμανία, η 50χρονη Άνια, τα τελευταία έξι χρόνια καθαρίζει πατώματα και πλένει πιάτα με ωρομίσθιο 2 ευρώ. «Αν μπορούσα να βρω κάτι άλλο θα είχα φύγει προ πολλού» λέει. Για άλλες θέσεις εργασίας το ωρομίσθιο είναι ακόμη και κάτω από το 1 ευρώ. «Είχα περιπτώσεις εργαζομένων με … 55 σεντς την ώρα», λέει ο Πίτερ Χούφκεν, επικεφαλής του γραφείου εργασίας του Στράλσουντ.
Η αυτοκινητοβιομηχανία BMW, για παράδειγμα, συνεργάζεται στη Λειψία με 26 υπεργολαβικές εταιρείες, από τις οποίες νοικιάζει εργάτες διαφόρων ειδικοτήτων. Οι μισοί από τους 5.000 εργαζόμενους στο εργοστάσιο της Λειψίας έχουν νοικιαστεί από υπεργολάβους. Η εταιρία Wisag, που ασχολείται με τους καθαρισμούς κτιρίων, έχει στείλει στην BMW 400 εργαζόμενους, οι οποίοι πληρώνονται με 1.000 ευρώ λιγότερα το μήνα από τους εργαζόμενους της αυτοκινητοβιομηχανίας που κάνουν την ίδια δουλειά.

Συμπεράσματα και προβληματισμοί για τον αγώνα στον Άλτερ


του Μάκη Γεωργιάδη, δημοσιογράφου, εργαζόμενου στο Άλτερ

Κοινός αγώνας για συνολική ρήξη με τους εργοδότες, η μοναδική νικηφόρα διέξοδος


Ο αγώνας των εργαζομένων του τηλεοπτικού σταθμού Άλτερ, έχει περάσει στην πλέον κρίσιμη φάση του. Ειδικότερα μετά τον ορισμό προσωρινής νέας διοίκησης, τα μέλη της οποίας είναι της απολύτου εμπιστοσύνης του μεγαλομετόχου Γ. Κουρή οι προοπτικές για την εξεύρεση λύσης μόνο ως ευοίωνες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Αφενός διότι θεωρείται δεδομένη η άρνηση της ιδιοκτησίας να ικανοποιήσει τα οικονομικά αιτήματα των εργαζομένων με την καταβολή των δεδουλευμένων, αφετέρου διότι αν τελικά υπάρξει επόμενη ημέρα με τους όρους του Γ. Κουρή, το μέλλον προδιαγράφεται εξαιρετικά ζοφερό. 

Οι μαζικές απολύσεις , οι μειώσεις μισθών με την ταυτόχρονη επιβολή ατομικών συμβάσεων εργασίας είναι στόχοι οι οποίοι έχουν εδώ και καιρό εξαγγελθεί. Συνεπώς η μάχη για την καταβολή των δεδουλευμένων δεν μπορεί να είναι ασύνδετη με το εργασιακό τοπίο της επόμενης ημέρας. Δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός και σε περίπτωση που στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων πέσουν χρήματα, εάν ταυτόχρονα δεν υπάρξουν οι απαραίτητες εγγυήσεις για το μέλλον των 650 εργαζομένων του σταθμού. Εγγυήσεις οι οποίες θα διασφαλίζουν όχι μόνο ότι δεν θα επιβληθεί καθεστώς γαλέρας σε επίπεδο μισθών και εργασιακών σχέσεων, αλλά ταυτόχρονα θα διαμορφώνουν προϋποθέσεις άσκησης εργατικού ελέγχου τόσο στις δομές του καναλιο΄΄υ όσο και στο περιεχόμενο αυτό καθαυτό της ενημέρωσης. 

Η μεγάλη απεργία των σιδηροδρομικών


Η περίοδος 1919-1921 αποτέλεσε μια περίοδο ριζοσπαστικοποίησης του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Δύο βασικά δεδομένα που επικαθόρισαν σε σημαντικό βαθμό τις κοινωνικές διεργασίες στην ελληνική κοινωνία ήταν α)η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και ο αντίχτυπός της στο διεθνές εργατικό κίνημα και β)η Μικρασιατική Εκστρατεία και η επι της ουσίας συνέχιση του Α' Παγκοσμίου για την ελληνική κοινωνία.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση επηρέασε το ελληνικό κίνημα καθώς κομμάτια της εργατικής τάξης συγκροτούν μια νέα ταυτότητα και ιδρύουν ένα “νέου τύπου” κόμμα, το ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας). Η αύξουσα δύναμή του οδήγησε στη διάλυση της συμμαχίας του εργατικού κινήματος με τους “βενιζελικούς” και στη διάσπαση της ΓΣΕΕ. Η κυβέρνηση όχι μόνο συνέβαλε στη διάσπαση αλλά επεδίωξε και την εξόντωση των συνδικαλιστών που επρόσκειντο στο ΣΕΚ με φυλακίσεις και διώξεις.

Την ίδια εποχή επιβάλλεται η λογοκρισία και ο στρατιωτικός νόμος στο πλαίσιο της μικρασιατικής εκστρατείας απέναντι στην οποία ο ελληνικός λαός αντιδρούσε κουρασμένος από τη διαρκή συμμετοχή σε πολέμους για μια δεκαετία. Η κοινωνικές συνθήκες για την εργατική τάξη χειροτέρευαν με ραγδαίους ρυθμούς “Μεταξύ 1919-1921 οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν 200 καράβια. 16 ελληνικές τράπεζες είχαν 60% κέρδη μέσα στο 1921. Η Εθνική Τράπεζα πρόσθεσε 494 εκατ. δραχμές στα αποθεματικά της, δηλ όσο σχεδόν ήταν όλη η φορολογία του ελληνικού λαού. “Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις σύμφωνα με τους ισολογισμούς των εταιριών του 1921 έπαιρναν μόνον 25% και 75% οι μέτοχοι”, αναφέρει ο Δημήτρης Λιβιεράτος στο βιβλίο του “Το ελληνικό εργατικό κίνημα 1918-1923” ενώ την ίδια ώρα (μεταξύ 1919-1921) οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν 200 καράβια ενώ 16 ελληνικές τράπεζες είχαν 60% κέρδη μέσα στο 1921.

Val di Susa ,η “ιταλική Κερατέα”


Σήμερα το πρωί στην Val di Susa βόρεια του Τορίνο ξεκίνησαν και πάλι τα έργα για την γραμμή του τραίνου υψηλής ταχύτητας που θα ενώνει το Τορίνο με τη Λυών. Ενάντια σε αυτή τη γραμμή αγωνίζεται εδώ και 20 χρόνια το κίνημα NO TAV.

Και οι εργαζόμενοι της trenitalia δεν βρίσκουν ιδιαίτερο νόημα στο να γίνει αυτή η γραμμή καθώς η υπάρχουσα σύνδεση εξυπηρετεί τις ανάγκες.Απλά τα κέρδη με τη νέα γραμμή για τις κατασκευαστικές θα είναι τεράστια και φυσικά το εισιτήριο του τραίνου θα είναι πανάκριβο.Να σκεφτεί κανείς ότι η γραμμή Μιλάνο-Μπολόνια με το παλαιό τραίνο (παλιό είναι intercity ας πούμε που στην Ελλάδα πρέπει να ‘ναι το πιο γρήγορο) κόστιζε κοντά στα 20 ευρώ και τώρα με το υψηλής ταχύτητας είναι στα 45,για τέτοιες διαφορές μιλάμε.Που τα τραίνα υψηλής ταχύτητας όταν υπάρχει απεργία στους εργαζόμενους στον σιδηρόδρομο είναι τα μόνα που κάνουν κανονικά δρομολόγια.

Το συγκεκριμένο έργο επίσης θα είναι εξαιρετικά βλαβερό για το περιβάλλον και για τα χωριά γύρω από την περιοχή καθώς θα γίνει χρήση αμιάντου που είναι από τα πιο δυνατά καρκινογενή χημικά στοιχεία.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

ΣΟΥ' ΠΑΝ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟ ΧΑΚΙ


ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΟΥΣ-ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ

από την  ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
 και το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Συνάδελφε,

με αυτό το γράμμα θέλουμε να μοιραστούμε την εμπειρία για τα όσα και εμείς ζήσαμε, να σε βοηθήσουμε να βάλεις με ψυχραιμία σε μια σειρά τις σκέψεις. Μπαίνεις σε ένα στρατόπεδο, όμως ήδη - είτε ήσουν μαθητής, είτε φοιτητής, είτε εργαζόμενος ή άνεργος - ζούσες σε μια κοινωνία μεταμορφωμένη σε στρατόπεδό (συγκέντρωσης). Ουσιαστικά, αυτό που σου «υπόσχονται» είναι ότι θα υπηρετήσεις μια θητεία, ως άμισθος δούλος για να «προσφέρεις στη μαμά-Πατρίδα», και ύστερα θα επιστρέψεις σε μια κοινωνία, κατεστραμμένη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.

Η «διάσωση της χώρας», που θα υποθηκεύσει με δάνεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ, τη ζωή των επόμενων γενιών, συνοδεύεται από μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού.

Προφανώς πιστεύουν ότι εμείς, ως νεολαία, δε θα έπρεπε να υπάρχουμε. Δεν εξηγείται αλλιώς:

Καταρχήν ο στρατός έχει απαιτήσεις από εσένα.

Σε θέλει υπάκουο στις διαταγές, στις αγγαρείες και στα καψόνια, να σκέφτεσαι την πάρτη σου, να κλείνεις τα μάτια σε ατυχήματα - αυτοκτονίες. Σε ενθαρρύνουν να βάζεις βύσμα, να υποχρεώνεσαι σε όσους αναπαράγουν αυτή την κατάσταση. Έτσι συντηρούν και ενισχύουν τις ταξικές ανισότητες. Όλοι οι γόνοι πλουσίων και οι πολιτικοί Αρχηγοί (Παπανδρέου, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Τσίπρας, Βενιζέλος, Πάγκαλος κλπ) εξαγόρασαν τη θητεία ή έκαναν λούφα, ενώ απαιτούν από εμάς θυσίες και μιλούν για την υποχρεωτική στράτευση ως «υπέρτατο καθήκον»!

Σε θέλουν ρουφιάνο (δώσε για να σωθείς), να ξεχάσεις ό,τι εμπειρία έχεις από συλλογικούς αγώνες. Όμως, αυτά δεν είναι το κλειδί για μια ήσυχη θητεία που θα περάσει σε 9 μήνες. Είναι ο συμβιβασμός στην άθλια καθημερινότητα, η αποδοχή ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι είμαστε αδύναμοι μπροστά στις διαταγές. Το «κάτσε φρόνιμα, δε βαριέσαι, άστο να περάσει», πάντα χειροτέρευε τα πράγματα!

Κατακρημνίζεται στα 351 ευρώ το επίδομα ανεργίας


Τροπολογία για την αποσύνδεση επιδομάτων που συνδέονται με το ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη, το οποίο μειώθηκε κατά 22%, κατατέθηκε σήμερα στο σχέδιο νόμου των υπουργείων Εργασίας και Υγείας, από τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Γιώργο Κουτρουμάνη. Εκτός τροπολογίας μένουν, όμως, το επίδομα μητρότητας, καθώς και το επίδομα ανεργίας, το οποίο θα διαμορφωθεί τελικά στα 351 ευρώ από τα 461,5 σήμερα.

Σύμφωνα με την τροπολογία, μια σειρά παροχών, προσαυξήσεων σύνταξης, αλλά και εισοδηματικών κριτηρίων, θα υπολογίζονται με βάση το ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη, όπως ίσχυε στις 31 Δεκεμβρίου του 2011.

Δεν θα υπάρξουν, λοιπόν, αλλαγές για την αναγνώριση των πλασματικών χρόνων, του ποσού προσαύξησης λόγω συζύγου στις περιπτώσεις συνταξιούχων με ποσό σύνταξης μεγαλύτερο του κατωτάτου ορίου του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, στον υπολογισμό της πρόσθετης και της επικουρικής σύνταξης, στην εξαγορά του χρόνου ασφάλισης στους φορείς επικουρικής ασφάλισης, στον τρόπο αναγνώρισης της στρατιωτικής υπηρεσίας, του χρόνου γονικής άδειας και της συνταξιοδότησης άγαμων θυγατέρων.

Το ίδιο ισχύει για τον υπολογισμό των εισοδηματικών κριτηρίων για την εφαρμογή των διατάξεων που αφορούν την ασφάλιση στον ΟΑΕΕ των κατοίκων σε περιοχές κάτω των 2.000 κατοίκων και την ασφάλιση των μελών αγροτικών συνεταιρισμών. Επίσης, για τον υπολογισμό της σύνταξης γήρατος και αναπηρίας των ασφαλισμένων στον Τομέα Ασφάλισης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, του Κλάδου Κύριας Ασφάλισης του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, καθώς και της σύνταξης γήρατος και αναπηρίας των ασφαλισμένων στον Τομέα Ασφάλισης Φωτοειδησεογράφων και Εικονοληπτών Επικαίρων Τηλεόρασης του Κλάδου Κύριας Ασφάλισης του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ.

Με το μέχρι 31/12/11 ημερομίσθιο, θα υπολογίζεται η εξαγορά χρόνου ασφάλισης σε φορείς επικουρικής ασφάλισης και ο υπολογισμός του βασικού ποσού της σύνταξης του Τομέα Επικουρικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Εμπορικών Καταστημάτων (ΤΕΑΥΕΚ) του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα (ΤΕΑΙΤ), ενώ το ίδιο θα ισχύει και στις περιπτώσεις αναστολής της καταβολής της σύνταξης σε απασχολούμενους συνταξιούχους φορέων επικουρικής ασφάλισης.
Υπενθυμίζεται ότι στα καταστατικά ορισμένων φορέων επικουρικής ασφάλισης προβλέπεται η αναστολή καταβολής της σύνταξης, εφόσον οι αποδοχές του απασχολούμενου συνταξιούχου, άνω των 55 ετών, από την εργασία του υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, υπολογιζόμενο επί του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη.

Στην τροπολογία, δεν περιλαμβάνονται ορισμένα επιδόματα, όπως τα επιδόματα ανεργίας και μητρότητας, τα οποία είναι συνδεδεμένα με το βασικό μισθό, και, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Εργασίας, θα εξετασθούν σε επόμενο χρόνο.

Τόσο το επίδομα ανεργίας όσο και το επίδομα μητρότητας είναι συνδεδεμένα με το βασικό μισθό. Έτσι, η απόφαση για μείωση του βασικού κατά 22% (δηλαδή στα 600 ευρώ μεικτά από 751 ευρώ μεικτά που είναι σήμερα) θα οδηγήσει στη συρρίκνωση του επιδόματος ανεργίας από τα 461,5 ευρώ στα 358,2 ευρώ. Το επίδομα μητρότητας που καταβάλλεται για έξι μήνες σε όσες απέκτησαν παιδί, είναι ίσο με το βασικό μισθό και φυσικά μειώνεται και αυτό κατά 22%.

Πηγή: tvxs.gr

Πώς θα μειωθούν οι μισθοί σε 4.000.000 εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα


Η μεγάλη ανατροπή με την κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και επιδομάτων

Πώς θα μειωθούν οι μισθοί σε 4.000.000 εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα
Από την Τρίτη η εφαρμογή με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου

Σε γενική μείωση οδηγούνται οι μισθοί τεσσάρων εκατομμυρίων εργαζομένων, υπό το βάρος των ανατροπών που επέρχονται στις συλλογικές συμβάσεις. Η μείωση των κατώτατων αμοιβών κατά 22%, πέραν των άλλων, συμπαρασύρει – προς τα κάτω – μια σειρά κοινωνικών και άλλων παροχών, όπως το επίδομα ανεργίας, ενώ η ανατροπή των κλαδικών συμβάσεων και η μετενέργεια επιφέρουν μειώσεις που ξεπερνούν ακόμη και το 40%. Η «σανίδα σωτηρίας» που προσφέρει η κυβέρνηση για την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων τους επόμενους τρεις μήνες προσκρούει στις αρνητικές διαθέσεις των εργοδοτών.

«Ντόμινο» ευρύτερων μειώσεων μισθών και κοινωνικών παροχών, που ενδέχεται να εξελιχθεί σε γενική κατάρρευση (collapse) των αμοιβών του ιδιωτικού τομέα και του υφισταμένου δικτύου κοινωνικής προστασίας, προκαλεί το νέο μνημόνιο.

Οι επιπτώσεις των μέτρων που περιλαμβάνονται στους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου σταθμίζονται από εργοδοτικούς και εργατικούς φορείς, ενώ το υπουργείο Εργασίας συντάσσει τις απαραίτητες διευκρινιστικές εγκυκλίους, με τις οποίες επιχειρεί να αμβλύνει τις συνέπειες των μέτρων.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΟΛΟΥ



Εδώ και δυο χρόνια, οι εργαζόμενοι δεχόμαστε μια τεράστια επίθεση στο βιοτικό μας επίπεδο. Έχουν βάλει σκοπό να διαλύσουν κάθε εργατική και κοινωνική κατάκτηση, να μας επιστρέψουν σε συνθήκες δουλείας και ζωής του 19ου αιώνα, να μας ρίξουν στην ανεργία και τη φτώχεια. Θέλουν να πληρώσουμε εμείς τη δική τους κρίση.

Με τον νέο εφαρμοστικό νόμο, 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν μέχρι το τέλος του 2012 και άλλοι 150.000 μέχρι και το 2015. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ψευδώς ότι είμαστε η πηγή των δεινών στην Ελλάδα και μας κόβει τους μισθούς, την ίδια ώρα που τα κέρδη των τραπεζών και μεγαλοεπιχειρηματιών συνεχώς αυξάνονται. Οι εργαζόμενοι στο ΥΠΠΟΤ θέλουμε ένα δημόσιο λειτουργικό και εξυπηρετικό για τον πολίτη, με προστασία της αρχαίας μας κληρονομιάς, αλλά και όσων εργάζονται για αυτήν.

Χαλυβουργία: Νέες απολύσεις ανακοίνωσε η εργοδοσία



Αδίστακτα συνεχίζει την επίθεση η εργοδοσία της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, με τις πλάτες της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου που στηρίζει ξεδιάντροπα κάθε αντεργατική αξίωση του μεγάλου κεφαλαίου: χτες ανακοίνωσε νέες απολύσεις (μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές οι απολύσεις έφταναν συνολικά τις 74), επιβεβαιώνοντας ότι οι επιχειρήσεις χωρίς κανέναν ενδοιασμό και παρά τα προκλητικά προνόμια που διασφαλίζουν από το πολιτικό τους προσωπικό χτυπάνε αδίστακτα και χωρίς κανένα έλεος τους εργάτες. Αυτή είναι η «αναδιοργάνωση» που η εργοδοσία έχει ανακοινώσει (επιδιώκοντας συνολικά 180 απολύσεις) και καλούσε τους εργάτες να συνεργαστούν για την εφαρμογή της.

Η χτεσινή εξέλιξη επιβεβαιώνει ολοκάθαρα πως η κλιμάκωση του αγώνα των χαλυβουργών είναι μονόδρομος. Τα «κοινά συμφέροντα» εργατών - εταιρείας για την υπεράσπιση των οποίων η εργοδοσία ζητούσε συνεργασία με ανακοίνωση μόλις την περασμένη Τρίτη δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η υπογραφή των εργατών κάτω από τη θανατική τους καταδίκη: τις απολύσεις για όσους περισσεύουν και τη δουλειά με συνθήκες σκλαβιάς για όσους - προς το παρόν - θα συνεχίσει να απασχολεί η εταιρεία.

Μια κρυμμένη από την δημοσιότητα διαρκής εξέγερση του κινεζικού λαού

Αναδημοσιεύουμε "ως έχει" άρθρο για τους αγώνες και την καταστολή στη Κίνα από το http://todayfocus.gr/ . Προφανώς δεν ταυτιζόμαστε με χαρακτηρισμούς όπως "κομμουνιστικό"  για το καθεστώς της Κίνας, χώρας ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Έχει όμως αξία, από τη σκοπιά τουλάχιστον της αποκάλυψης, πως ακόμη και στη μακρινή αυτή χώρα, εργατικοί, κοινωνικοί και λαϊκοι αγώνες αναπτύσσονται σε πείσμα τρομακτικής καταστολής και διεθνούς απομόνωσης.
avanti_maestro

Οι εξεγέρσεις που έλαβαν χώρα στην Κίνα, την ανερχόμενη δικτατορική υπερδύναμη, υπολογίζονται σε 180.000 στο διάστημα 2006-2010, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Κινεζικής Ακαδημίας Διακυβέρνησης.

Οι διαδηλώσεις των πολιτών που συχνά μετατρέπονται σε βίαιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι η απάντησή τους σε μια ηγετική κάστα που δεν έχει καμία νομιμοποίηση από τον λαό και κυβερνά αδιαλείπτως από το 1949 στο όνομα της κομμουνιστικής επανάστασης.

Η κρατική διαφθορά, οι αρπαγές γης από την κυβέρνηση, η αυτονομία του Θιβέτ, περιβαλλοντικά προβλήματα είναι μερικά από τα προβλήματα στην λίστα των αιτιών των οργισμένων αντιδράσεων των πολιτών.

Σημαντικά γεγονότα που όμως δεν χαίρουν καμίας δημοσιότητας όχι μόνο εξ' αιτίας της ασφυκτικής λογοκρισίας του κομμουνιστικού καθεστώτος αλλά και της αποδοχής του από την διεθνή κοινότητα ως ισχυρού συνομιλητή.


Ταραχές στη πόλη Zhili, στην επαρχία Zhejiang, στις 27 Οκτωβρίου 2011, μετά από ξεσηκωμό αγροτών μεταναστών για την φοροεισπρακτική επιδρομή της τοπικής κυβέρνησης. [Φωτογραφία: Reuters/Carlos Barria]

Κάποιες από τις φωτογραφίες που ακολουθούν μπορεί να σοκάρουν

Η ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΕΡΓΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ





από το Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων 



Προσπαθώντας να ανταπεξέλθουμε μέσα σε έναν κυκεώνα  φοροεισπρακτικών μέτρων , ακρίβειας  και χαρατσιών .Σε μια περίοδο που κράτος-τρόικα-αφεντικά μας εκβιάζουν κόβοντας τα ήδη  πενιχρά επιδόματα του ΟΑΕΔ και στους υπόλοιπους εργαζόμενους μεροκάματα και δώρα .Αρκετοί  από εμάς  μετράμε μήνες πότε θα σταματήσει το επίδομα του ΟΑΕΔ, άλλοι βρισκόμαστε να δουλεύουμε ανασφάλιστοι ή με πλαστούς όρους εργασίας ίσα για να δικαιολογούνται σε τυχών ελέγχους οι εργοδότες που μας εκβιάζουν με απόλυση με φόντο τις στρατιές των άνεργων(οι οποίοι πλέον επισήμως έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο), και άλλοι συνάδελφοι είναι μακροχρόνια άνεργοι και βιώνουν δύσκολες μέρες.

Ταυτόχρονα αυξάνονται οι  συνάνθρωποι μας που το σύστημα τους έχει πετάξει στο περιθώριο όχι μόνο της εργασίας αλλά και της ζωής αφήνοντας τους χωρίς στέγη και χωρίς τη δυνατότητα να καλύψουν βασικές βιοτικές ανάγκες. Αυτοί και χιλιάδες ακόμα ντόπιοι και μετανάστες άνεργοι και επισφαλείς εργαζόμενοι , μαζί με τις οικογένειες μας πολλές φορές, τρέμουμε στην ιδέα ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα εργατικό ατύχημα στο μαύρο μεροκάματο που μπορεί να μας δοθεί ή απλά  να  αρρωστήσουμε και να χρειαστεί  να πάμε σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα που θα πληρώσουμε με την εμφάνιση μας 5ευρώ χωρίς να συνυπολογίσουμε τις έξτρα χρεώσεις των τυχών εξετάσεων που μπορεί να χρειαστούμε, τρέμουμε στην ιδέα ότι θα αρρωστήσει το παιδί μας και δεν θα ξέρουμε  από πού να κόψουμε και να δανειστούμε  για να του αγοράσουμε τα φάρμακα που θα χρειαστούν.

ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ


του Π.Πουλιόπουλου

Γράφτηκε τον Ιούνη του 1937



1.Νέα Φάση της Παρακμής του Καπιταλισμού

Η επιδρομή του ιταλικού ιμπεριαλισμού στην Αιθιοπία το 1935, ή γενική απεργία στη Γαλλία τον Ιούνη του 1936, ο εμφύλιος πόλεμος πού συνεχίζεται στην Ισπανία και οι γιγαντιαίοι εξοπλισμοί όλων των μεγάλων Δυνάμεων δείχνουνε καθαρά ότι περάσαμε σε ένα καινούριο στάδιο γενικής παρακμής του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Ο κόσμος μπήκε σε μια νέα περίοδο πολέμων και επαναστάσεων.

Μέσα στη μεγάλη αυτή κρίση μία και μοναδική είναι η λύση που μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του προλεταριάτου και όλων γενικά των μαζών του λαού: η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και η χρησιμοποίηση της εξουσίας αυτής για την εφαρμογή του σοσιαλισμού.

2. Πώς Γενικά Μπορεί να Καταληφθεί η Εξουσία

Η εργατική τάξη μπορεί να καταλάβει την πολιτική εξουσία μόνο άμα χρησιμοποιήσει τη μέθοδο της ανεξάρτητης ταξικής πάλης. Πρέπει δηλαδή, σε οποιαδήποτε φάση της σημερινής κρίσης, να αντιτάσσει την ασυμφιλίωτη αντίθεση της στην αστική τάξη και στο αστικό κράτος, με οποιαδήποτε μορφή κι αν παρουσιάζεται αυτό.

Ο όγκος των μη προλεταριακών μαζών του λαού μπορεί και πρέπει να κερδηθεί με το μέρος της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού. Αυτό όμως θα κατορθωθεί μόνο όταν η ίδια η εργατική τάξη αποδείξει ότι μπαίνει μπροστά, αποφασιστικός και ικανός ηγέτης στην ανεξάρτητη, επαναστατική πάλη των τάξεων κατά της κεφαλαιοκρατίας που εξουθενώνει κι αυτές τις μάζες του πληθυσμού όπως και το προλεταριάτο.

Πρόταση για πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό (Μ31)



Η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μήνες τώρα η δανειακή κρίση, η οποία είναι ταυτόχρονα και κρίση χρέους, οξύνεται. Σε συνεχείς (δια-) κυβερνητικές συσκέψεις αποφασίζονται νέα μέτρα, τα οποία έχουν ως στόχο να εξυγιάνουν τον καπιταλισμό. Αλλιώς, σύμφωνα πάντα με τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, απειλούμαστε με κατάρρευση, ύφεση και περαιτέρω εξάπλωση της φτώχειας. Με τη βοήθεια αυτής της καταστροφολογίας επιβάλλονται ακραίες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα καθορίζουν την κοινωνία, αλλά και τις ίδιες μας τις ζωές για τις επόμενες δεκαετίες. Εκτός και αν αντισταθούμε!
Τα πρώτα χρόνια της κρίσης μάς έλεγαν ότι ο καπιταλισμός πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο. Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις θα έπρεπε να αναλάβουν ένα μέρος του βάρους, για την δημιουργία του οποίου υπήρξαν άλλωστε συνυπεύθυνες. Κι όμως αυτή τη στιγμή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρώπη, τα κράτη-μέλη της καθώς και τα υποψήφια προς ένταξη κράτη ακολουθούν ένα δρόμο με ακόμη περισσότερο «ανταγωνισμό» συνοδευόμενο από προγράμματα περικοπών, ούτως ώστε να διασφαλίσουν την «εμπιστοσύνη», αλλά και τα κέρδη των αγορών. Έτσι όμως επιβεβαιώνουν την καταστρεπτική λογική του καπιταλισμού. Καπιταλισμός σημαίνει συνεχείς κρίσεις και φτώχεια, σημαίνει μια καθημερινότητα μπροστά στην οποία οι άνθρωποι φαντάζουν ανίσχυροι. Και όλα αυτά εν μέσω πρωτοφανούς ιδιωτικού πλούτου. Ας οργανωθούμε, λοιπόν, για μια καλύτερη κοινωνία!

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Προς τη … γενιά του 120! Είσαστε έτοιμοι;


του Γιώργου Μαργαρίτη

Ένας μικρός αριθμός συναδέλφων, από εκείνους που λίγο καιρό πριν, επικαλούμενοι το άρθρο 120, αυτοπροσδιορίστηκαν ως υπερασπιστές του Συντάγματος, επέλεξαν να το υπερασπίσουν, όχι προτάσσοντας τα στήθη τους στον επερχόμενο κίνδυνο, αλλά απλά καλώντας τον εισαγγελέα και τη 
“δημόσια δύναμη”!

Επειδή αυτά τα πράγματα δεν γίνονταν ως τώρα και επειδή ούτε η μικρή πανεπιστημιακή μας κοινότητα, ούτε οι ίδιοι οι ίδιοι οι υπερασπιστές “του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος”, έχουν εμπειρία τέτοιων κινήσεων, εύλογα αναρρωτιέται κανείς κατά πόσο έχουν συνείδηση των συνεπειών του δρόμου που έχουν επιλέξει.

Σκέψεις με αφορμή τους εργοστασιακούς αγώνες της περιόδου

του Ν.Π., εργαζόμενος στο Θριάσιο


ΚΡΙΣΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ 

Αυτό που στη σημερινή πραγματικότητα έχει αναδειχθεί και το βιώνουμε πλέον όλο και πιο έντονα είναι η αντίφαση ανάμεσα στην ωρίμανση των αντικειμενικών–υλικών συνθηκών, που μας επιτρέπουν να περάσουμε σε μία κοινωνία της ελευθερίας και στην καθυστέρηση του υποκειμενικού παράγοντα που μας καθηλώνει σε ένα κοινωνικό σύστημα σάπιο, που μαζί του καταστρέφονται ο πλανήτης και η ανθρωπότητα. 

Έτσι δεν οξύνεται η ταξική πάλη και δεν ωριμάζει η επαναστατική μας συνείδηση. Αντιθέτως μέχρι τώρα βάθαινε η ενσωμάτωσή μας σε τέτοιο βαθμό που μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ήμασταν μια τάξη χωρίς ταυτότητα, με αδυναμία να αρνηθούμε τον εαυτό μας ως τάξη στη δικαιοδοσία του κεφαλαίου και να κινηθούμε εναντίον του. 

Στην ιστορική περίοδο που διανύουμε αυτό που επίσης συμβαίνει είναι ότι σε παγκόσμιο επίπεδο το κεφάλαιο δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί επαρκώς την εργατική τάξη και συνεπώς η ίδια η εκμεταλλευτική σχέση δεν αναπαράγεται. Λιγοστεύουν οι κερδοφόρες επενδύσεις, δεν επανατοποθετούνται τα κέρδη στην παραγωγή και μοιραία προκύπτει αδυναμία αναπαραγωγής και της ίδιας της εργατικής τάξης. 

Αυτή η αδυναμία προκάλεσε και την αποδέσμευση του μισθού από την κατανάλωση. Έτσι μπόρεσε και χρησιμοποιήθηκε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο για την υποθήκευση του μέλλοντος με τα καταναλωτικά δάνεια. Δεν είναι τυχαίο που η κρίση πρωτοεμφανίστηκε ως κρίση χρέους των νοικοκυριών στις ΗΠΑ. Μετατράπηκε στη συνέχεια σε κρίση χρέους κρατών για να σωθούν οι τράπεζες και κατά τα φαινόμενα έχουμε κρίση νομισμάτων. 

Έλληνας με το μέτρο



Της Άντας Ψαρρά

«Είμαστε πολλοί, είμαστε ανεξάρτητοι, είμαστε Έλληνες» (Πάνος Καμμένος)

«Υπάρχει Έλληνας (ακροατής) που να θύμωσε επειδή έβρισε (σ.σ. ο Τράγκας) τη Μέρκελ (σ.σ. ο χαρακτηρισμός ήταν ξεκωλιάρα), την περίοδο που μας ξεφτιλίζει η Γερμανία...;» (Νίκος Χατζηνικολάου) [1]

«Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009[…] Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν» (Μίκης Θεοδωράκης)
Μετά το βαρόμετρο, το θερμόμετρο, το πιεσόμετρο, το βυθόμετρο και το ποτενσιόμετρο, η ελληνική κοινωνία ανακάλυψε και καθιέρωσε το ελληνόμετρο. Το ελληνόμετρο είναι εύχρηστο, φτηνό, αποτελεσματικό και διατίθεται σε διάφορες συσκευασίες. Το Χημείο του Κράτους δεν έχει δώσει ακόμα επίσημα στοιχεία, αλλά είναι βέβαιο, εκ του αποτελέσματος, ότι το ελληνόμετρο περιέχει συντηρητικά και τοξικές ουσίες. 

Η πλούσια παράδοση του χαρακτηρισμού των κομμουνιστών και των συνοδοιπόρων τους σαν προδότες και ανθέλληνες, αλλά και το ιστορικό υποσυνείδητο του έλληνα ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, βοήθησαν καθοριστικά στην κατασκευή αυτής της σύγχρονης μοντέρνας συσκευής, η οποία δεν χρειάζεται καν οδηγίες χρήσης. Την βάζεις στην πρίζα και μετράς τον διπλανό σου χωρίς καν να χρειάζεται η γνώμη του για τη μέτρηση. Το ελληνόμετρο καθιερώθηκε αρχικά για να μετράει την ελληνικότητα παιδιών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς. Με ελληνόμετρο είχε μετρηθεί, για παράδειγμα, ο αριστούχος αλβανός μαθητής Τσενάι, αλλά και πολλοί άλλοι. 

Το ελληνόμετρο χρησιμοποιήθηκε επίσης πρόσφατα εναντίον όλων εκείνων των ιστορικών, διανοουμένων, δημοσιογράφων, πολιτικών, οργανώσεων και πολιτών που τόλμησαν τις τελευταίες δεκαετίες να εκφράσουν διαφορετικές απόψεις από την τρέχουσα κοινή γνώμη των δελτίων των οκτώ - και όχι μόνο. 

Χρήση του ελληνόμετρου έκαναν με απόλυτο τρόπο στο πρόσφατο παρελθόν οι φορείς των πιο ακραίων ρατσιστικών και μισαλλόδοξων αντιλήψεων - οργανώσεις σαν την Χρυσή Αυγή, διάφορες ενώσεις αποστράτων αλλά και πολλοί αθλητικοί συνδέσμουι. Μια πιο λελογισμένη χρήση του ελληνόμετρου υιοθετήθηκε, εξάλλου, σαν αντίδωρο στην ταύτιση εγκληματικότητας και μετανάστευσης. Παράγοντες της εκκλησίας, τηλεπαρουσιαστές, δήμαρχοι και πολιτικοί έκαναν συχνά χρήση του ελληνόμετρου σε διάφορες φάσεις (Ίμια, παράδοση Οτσαλάν, «Μακεδονικό», ελληνοσερβική φιλία κ.α.), ενώ το ελληνόμετρο ένωσε αριστερούς, δεξιούς και κεντρώους χρήστες. Ενδεικτικά αναφέρουμε κινήσεις όπως το Δίκτυο 21, κόμματα όπως η Πολιτική Άνοιξη και το κόμμα Παπαθεμελή, έντυπα όπως το Νέμεσις και η Ρήξη, αλλά και πλήθος επιχειρηματιών και απλών πολιτών που αποφάσισαν να συστηματοποιήσουν τη χρήση, αν και ακόμα βρισκόταν σε πειραματικό στάδιο. Ακόμα και ιδιοκτήτες αυθαιρέτων χτισμένων μέσα σε δάση άρχισαν να στολίζουν τα σπίτια τους με τεράστιες ελληνικές σημαίες, διότι κατάλαβαν ότι το ελληνόμετρο ίσως τους γλύτωνε από τα πρόστιμα. 

Ντάριο Φο, μήνυμα προς αγανακτισμένους


Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; Θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…». Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. 

Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη.Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας… Να ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων.Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή,η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις…κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί…σαν κανονικοί άνθρωποικι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία.

Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός…τα λουλούδια που ανθίζουν…ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη…και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν.Και όταν μια μέρα πεθάνεις,δε θα πεθάνεις σα γέρος,πεταμένος σα στιμένη λεμονόκουπα,αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους…”

Πηγή : Πολιτικό Καφενείο

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Επιστροφή στη δεκαετία του 50



Της Μαρία Λούκα



Κοινωνικό κράτος: υπό κατάρρευση


Μαθητές που κάνουν μάθημα με φωτοτυπίες φορώντας μπουφάν και σκουφους, καθηγητές πανεπιστημίου με αερόθερμα στα γραφεία, νοσοκομεία χωρίς γάζες και με χαλασμένους τομογράφους, ασθενοφόρα που μένουν από βλάβη στη μέση του δρόμου, μικροβιολογικά εργαστήρια χωρίς φιάλες, φυλακές χωρίς ζεστό νερό και επαρκή γεύματα, ψυχιατρεία που αναβιώνουν τη «ντροπή» της Λέρου, νήπια που μένουν σπίτι και ηλικιωμένοι που βουλιάζουν στη μοναξιά, εξαθλιωμένοι και ανασφαλείς εργαζόμενοι που προσπαθούν με πενιχρά μέσα να παράσχουν υπηρεσίες σε εξίσου ανασφαλείς και ταλαιπωρημένους πολίτες. Δεν είναι εμπειρίες από τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ ή τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας αλλά στιγμιότυπα της πραγματικότητας που διαμορφώνεται καθημερινά στην Ελλάδα του 2012. Για την ακρίβεια σε ότι έχει απομείνει απ’ αυτήν.

Οι δραματικές περικοπές που εφαρμόζονται εδώ και δύο χρόνια με τα διαρκή Μνημόνια έχουν προκαλέσει βίαιες αναδιαρθρώσεις στο δημόσιο τομέα με αποτέλεσμα νευραλγικοί τομείς του κοινωνικού κράτους να απειλούνται με πλήρη κατάρρευση. Βασικά αγαθά που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και τη χρησιμότητα της συντεταγμένης Πολιτείας όπως είναι η υγεία και η παιδεία απαξιώνονται αφού στα σχολεία και τα νοσοκομεία της χώρας διεξάγεται μια καθημερινή άνιση μάχη με την έλλειψη πόρων. Ενώ η πρόνοια ως ελάχιστο δίχτυ προστασίας που οφείλει να έχει μια κοινωνία και ως καθρέφτης δημοκρατίας, τείνει να εξαλειφθεί καταδικάζοντας στην εγκατάλειψη τα πιο ευάλωτα κομμάτια του πληθυσμού. Δομές που απειλούνται με λουκέτο ή υπολειτουργούν με ανεπάρκειες σε ζωτικά είδη, απλήρωτοι εργαζόμενοι με το πιστόλι της απόλυσης στο κεφάλι τους και αγανακτισμένοι πολίτες συνθέτουν το παζλ της ζωής στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις.

ΕΥΑΘ: Ο πόλεμος του νερού ξεκίνησε


Το αργότερο τον Μάιο θα προκηρυχθεί ο δημόσιος διαγωνισμός ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ για τη διάθεση αρχικά του 40% από το συνολικά 74% που ελέγχει το ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας Νίκο Παπαδάκη.

Η ΕΥΑΘ, που σχεδιαζόταν να βγει προς πώληση στις αρχές φθινοπώρου, θεωρείται ότι μπορεί να πουληθεί ευκολότερα από την ΕΥΔΑΠ, αφού είναι ξεκαθαρισμένο το ζήτημα των παγίων (ανήκουν στην ΕΥΑΘ Παγίων). Η ΕΥΑΘ το 2011 πέτυχε εντυπωσιακή άνοδο κερδών, αφού μετά από φόρους, υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 20 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 62%. Η εταιρία, αύξησε τον κύκλο εργασιών της στα 75,5 εκατ. ευρώ από 71,2 εκατ. ευρώ πέρυσι, μείωσε τις λειτουργικές δαπάνες και το κόστος μισθοδοσίας, ενώ περιόρισε σημαντικά τις δανειακές της υποχρεώσεις.


Βγαλμένα απ' τη ζωή



Διαβάζοντας το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα δικαιολογώντας την αποχώρηση -ή διαγραφή (;)- του από το ΚΚΕ, ο Αλέκος Χαλβατζής, πέρα απο τις μεγάλες πολιτικές διαφορές που έχω απέναντι στα όσα υποστηρίζει, τρία πράγματα μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση (εάν φυσικά δεχτούμε ως αληθή αυτά που καταμαρτυρούνται):

  • Η πολιτική απομάκρυνση κάθε διαδικασίας του κομματικού μηχανισμού από τη βάση των εργαζομένων. Με όρους, μάλιστα, συνολικής απαξίωσης της νοημοσύνης της εργατικής βάσης και των διαδικασιών της. Αν κάποιοι βλέπουν το ΠΑΜΕ σαν εγγυητή ή σύμμαχο μιας προσπάθειας ταξικής ανασυγκρότησης, έστω κι από αντίπαλα στρατόπεδα, των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων, το κείμενο του Α.Χ. δεν αφήνει καμιά αμφιβολία περί του αντιθέτου.

  • Η βαθύτατη πίστη του ίδιου του Α.Χ. (αλλά υποπτεύομαι και άλλων) σε μια υποτιθέμενη παλαιότερη χρυσή εποχή του Κ.Κ. από την οποία απομακρύνεται παραχαράσσοντας τις βασικές γραμμές του μαρξισμού-λενινισμού η σημερινή ηγεσία. Πόσο δε μάλλον η "αθωότητα" του να πιστεύει σε μεμονωμένες περιπτώσεις και "εξαιρέσεις", 60 χρόνια από τη Βάρκιζα, 39 χρόνια από το Πολυτεχνείο, 23 χρόνια από το '89 κ.ο.κ.  Φαίνεται πως ο μηχανισμός του Κ.Κ. μπορεί και αναπαράγεται και παράγει πιστούς  μιας παράδοσης που επιζεί, σαν μυθολογία από το παρελθόν. Αν δεν υπάρξουν ποτέ οι επαναστάσεις της εποχής μας, αυτές θα είναι και οι ιστορίες που θα μας στοιχειώσουν. 

  • Η ομοιότητα της αντιμετώπισης της διαφωνίας, ακόμη και σε οργανώσεις με σαφέστατα ανοιχτότερο χαρακτήρα. Ειδικά το μοντέλο που περιγράφεται, μπορώ να το καταλάβω, μπορώ να πω, ακόμη περισσότερο, ότι το έχω ζήσει:

"Αποκαλύπτεται τελικά, ότι πρόκειται για χαρακτηριστική διαδικασία μεθόδευσης, σχεδιασμένης διολίσθησης σύμφωνα με το παρακάτω σχήμα:

Χωρίς να αλλάζει το Πρόγραμμα παρουσιάζεται σε κάποιο (συνεδριακό πιθανώς) ντοκουμέντο μια άλλη διατύπωση που όμως αλλάζει την ουσία ή μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, στη βάση της εμπιστοσύνης του κομματικού δυναμικού, κατοχυρώνεται η νέα διατύπωση που δίνει πάτημα για περαιτέρω ζύμωση (με αρθρογραφία, σημειώματα Τμημάτων, κομματική σχολή) ώστε να πάει η ανάλυση ένα βήμα παραπέρα.

αν κάποιος απλά εκφράσει απορία, η αλλαγή υποβαθμίζεται ως φραστική
αν κάποιος επιμείνει, κατηγορείται αυτός ότι «αλλοιώνει τη στρατηγική του Κόμματος» ή ότι είναι «προσκολλημένος σε παρωχημένες αντιλήψεις» (θεωρία βαριδίων) ή ότι «θέλει κάπου αλλού να το πάει και δεν το ομολογεί» ανάλογα με το τι βολεύει κατά περίπτωση (δηλαδή “φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης”)
με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, στη βάση της εμπιστοσύνης του κομματικού δυναμικού, κατοχυρώνεται η νέα διατύπωση που δίνει πάτημα για περαιτέρω ζύμωση (με αρθρογραφία, σημειώματα Τμημάτων, κομματική σχολή) ώστε να πάει η ανάλυση ένα βήμα παραπέρα.
αυτή η ζύμωση και το επόμενο βήμα κατοχυρώνονται σε ένα ενδιάμεσο ντοκουμέντο (απόφαση-διακήρυξη ΚΕ κλπ) πιθανότατα “στα ψιλά γράμματα” και παρεμπιπτόντως αφού πιθανότητα δεν είναι καν το κύριο θέμα του.
στη βάση αυτών, η ζύμωση προχωράει κι άλλο, στη λογική των «φραστικών βελτιώσεων», «εναλλακτικών διατυπώσεων», «εμβάθυνσης» και τελικά προκύπτουν αναλύσεις ασυμβίβαστες με το Πρόγραμμα.

Η μέθοδος αυτή έχει πατενταριστεί πλέον επίσημα υπό τον ευρηματικό-ευφημιστικό όρο «εμπλουτισμός της προγραμματικής αντίληψης»."

avanti_maestro

Κάθε σταγόνα έχει μέσα της τη βροχή




Η Βούλα και ο Γιώργος, δουλέψανε στο κατάστημα μισή ζωή.

Η Βούλα και ο Γιώργος, είδανε στου συνάδελφους τους τη συλλογικότητα,
όταν αυτοί βλέπαν μονάχα τον ατομισμό.

Η Βούλα και ο Γιώργος, είπανε όχι. Είπανε όχι για τους εαυτούς τους, και για όλους τους άλλους, τους διπλανούς και κοντινούς τους.

Η Βούλα και ο Γιώργος το πληρώσανε. Με τις γυρισμένες πλάτες του φόβου,
με τους ψιθύρους του ρουφιάνου, τις απειλές του αφεντικού,
με το ξεπούλημα της εμπιστοσύνης τους,
με συκοφαντίες.

Η Βούλα και ο Γιώργος μείνανε χωρίς δουλειά. Μείνανε στο δρόμο. Κυριολεκτικά. Αμετακίνητοι. Με τον κόσμο της αλληλεγγύης στο πλευρό τους, στον πεζόδρομο του καταστήματος,
κάθε εβδομάδα εκεί. Αμετάπιστοι, "αγύριστα κεφάλια" που κοιτούν το δίκιο και αγωνίζονται.
Παντός καιρού.

Η Βούλα και ο Γιώργος δεν βρέθηκαν ούτε σε μικρόφωνα, ούτε σε εξέδρες. Γι' αυτούς τα μικρόφωνα και οι εξέδρες ήταν κλειστές. Βουβές.
Για τους ανθρώπους στις εξέδρες, η Βούλα και ο Γιώργος δεν υπήρχαν.
Ήταν ενοχλητικές παραφωνίες στη παρακμιακή τους μελωδία.
Χαλούσαν το παραλιακό σκηνικό, τις κομματικές τους υποθέσεις, την εκλογική τους εγρήγορση.

Η Βούλα και ο Γιώργος, αντέξανε. Από το φθινόπωρο στον χειμώνα. Κι εκεί κι αλλού. Κι όπου τους χρειάστηκαν οι συνάδελφοί τους. Όποιος αγγίζεται από την αλληλεγγύη δεν τσιγκουνεύεται.

Η Βούλα κι ο Γιώργος κερδίσανε. Τη δουλειά και τον σεβασμό.
Κερδίσανε μα δε τελειώσανε. Θα είναι εδώ για τη συνέχεια του μεγάλου μας ταξιδιού.

Κι αυτή, είναι η μεγαλύτερη νίκη τους. Νίκη όλων μας.

Σταγόνα μου λες. Σταγόνα σου λέω.

avanti_maestro

Για την νέα εθνική επιτυχία

Παγκόσμιο σούργελο


Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Στην Αθήνα οι συναποτελούντες τη συγκυβέρνηση υπό τον Παπαδήμο πανηγυρίζουν. Κανείς σοβαρός άνθρωπος στον κόσμο, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να συμμερίζεται τις θριαμβολογίες των μόνιμων καρναβαλιστών της πολιτικής μας ζωής. Ούτε θα ήταν δυνατόν μια συμφωνία χρεοκοπίας, όπως αυτή του τελευταίου Eurogroup, να θεωρείται με κάποιον τρόπο «βιώσιμη». Με εξαίρεση αυτούς που την επέβαλαν...

Τι ακριβώς αποφάσισαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης για την Ελλάδα:

● «Κούρεμα» των ομολόγων εις χείρας ιδιωτών ώστε αυτό να φτάσει το 2020, υποτίθεται, στο 120,5% του τότε ΑΕΠ. Το ύψος των απωλειών θα φτάσει σε σύνολο το 75% της πραγματικής αξίας των ομολόγων. Βεβαίως η διαπραγμάτευση έγινε με τους ξένους κατόχους ομολόγων, παρότι το μεγαλύτερο κόστος θα υπάρξει στο... εσωτερικό.

● Έτσι οι χασούρηδες θα είναι ελληνικές τράπεζες (που θα αποζημιωθούν), ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και Έλληνες αποταμιευτές και επιχειρήσεις (που δεν θα αποζημιωθούν), την ώρα που οι Ευρωπαίοι και η κυβέρνηση Παπαδήμου πανηγυρίζουν προκαταβολικά ότι επέβαλαν «κούρεμα» στους ξένους δανειστές.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ GOODY'S Λ.ΠΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ


Μετά από 5 μήνες κινητοποιήσεων, των δυο παράνομα και καταχρηστικά απολυμένων συναδέλφων στα GOODY΄ S Λ. Πύργου (Γ. Τσουκαλά και Π. Κατσιγιάννη) και της Επιτροπής Αλληλεγγύης, ο αγώνας κέρδισε! Η Επιτροπή Αλληλεγγύης κατάφερε ύστερα από έναν σκληρό αγώνα να αναγκάσει την εργοδοσία σε υποχώρηση και να κερδίσει τα εξής:

  • Επαναπρόσληψη του Γ. Τσουκαλά σε κατάστημα EVEREST της μητρικής εταιρίας με 4μηνη σύμβαση εργασίας και με τους ίδιους εργασιακούς όρους που είχε ο συνάδελφος στα GOODY'S Λ. Πύργου
  • Επαναπρόσληψη της Π. Κατσιγιάννη στο κατάστημα των GOODY'S (Τσιμισκή με Βενιζέλου των ίδιων εργοδοτών), με 6μηνη σύμβαση εργασίας και τους ίδιους εργασιακούς όρους που είχε η συναδέλφισσα στα GOODY'S Λ. Πύργου
  • Μισθούς για όσο χρονικό διάστημα η Π. Κατσιγιάννη ήταν εκτός εργασίας καθώς και αποζημίωση του Γ. Τσουκαλά που φτάνουν τα 7.350 ευρώ
  • Απόσυρση όλων των μηνύσεων και αγωγών και πληρωμή των δικαστικών εξόδων των συναδέλφων.
Ο αγώνας μας δικαιώθηκε

Σε μια εποχή που η Χούντα Κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. προσπαθεί να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους, που οι άνεργοι ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο και η Νέα Δανειακή Σύμβαση επιβάλλει κατώτατο μισθό της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης 480 ευρώ και καταργεί τις Κλαδικές Συμβάσεις Εργασίας ο αγώνας τον εργαζομένων στα GOODY'S δικαιώθηκε.

Επιβλήθηκε σε μια σκληρή εργοδοσία να επαναπροσλάβει δυο εργαζόμενους που αντιστάθηκαν στα σχέδια της και μάλιστα να μην γίνει καμία αλλαγή στην σύμβαση εργασίας τους.

Να επεκταθεί ο αγώνας και σε άλλα καταστήματα του κλάδου βοηθώντας να κινητοποιηθούν οι συνάδελφοι στα καταστήματα στο Χατζή.

Η επιτροπή αλληλεγγύης ευχαριστεί όλους όσους βοήθησαν, με κάθε τρόπο (πολιτικό, οικονομικό και κυρίως πρακτικό- έγιναν πάνω από 70 παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από τα καταστήματα των GOODY'S) όλο αυτό το διάστημα για την επιτυχή έκβαση του αγώνα και θα συνεχίσει να δείχνει την αλληλεγγύη της σε όλους τους εργατικούς αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη (Χατζής, Χαλυβουργία, φροντιστήρια Μπαχαράκη, Άλτερ κτλ).

Ο αγώνας συνεχίζεται μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, στις συνελεύσεις πλατειών και γειτονιών μέχρι να επιβάλλουμε τα δίκαια αιτήματα μας.


Επιτροπή Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στα GOODY’S Λ. Πύργου

Πηγή: goodysresistance.blogspot.com

Έρχεται πλήρης νομική ασυλία για τις δυνάμεις καταστολής!


ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΠΡΟΣ ΜΑΤ - ΔΕΛΤΑ - ΔΙΑΣ: ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!

ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΦΩΡΟΥ ΓΙΑ ΠΛΗΜΕΛΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΤΑΙΣΜΑΤΑ ΕΝΣΤΟΛΩΝ!


Την απόδοση ενός ιδιότυπου καθεστώτους, που επί της ουσίας θα σημάνει πλήρη νομική ασυλία,για τα μέλη των δυνάμεων καταστολής, προωθεί η Κυβέρνηση του μαύρου μετώπου.

Συγκεκριμένα, στο άρθρο 20 του νομοσχεδίου για την παροχή υπηρεσιών ασφαλείας σε εμπορικά πλοία, προβλέπονται αυτολεξεί τα εξής:

"Για τα αδικήματα που διώκονται κατ' έγκληση (σσ, όπως για παράδειγμα η απλή εξύβριση ή η απλήσωματική βλάβη, δεν αφορά τα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα), και φέρεται ότι διαπράχθηκαν απόαστυνομικό, λιμενικό ή πυροσβεστικό υπάλληλο, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και εξαιτίας αυτών, δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 275, 409 - 413 και 417 - 429 τουΚώδικα Ποινικής Δικονομίας''.

Για να στεγάσουμε τις επιθυμίες μας!



της Νατάσας Κεφαλληνού 


Γιατί σε μια πόλη με εγκαταλελειμμένα σπίτια, υπάρχουν άστεγοι; Γιατί ένα σφραγισμένο θέατρο, που ανήκει στο Δημόσιο, παραμένει για χρόνια ανεκμετάλλευτο αντί να αποδοθεί σε νέες «άστεγες» ομάδες καλλιτεχνών; Γιατί ένα δημοτικό αναψυκτήριο βάζει λουκέτο μέχρι την ανεύρεση ιδιώτη, που θα το μετατρέψει σε καφετερία, αντί να δοθεί στους δημότες για να… στεγάσουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους; «Λέγεται καπιταλισμός, ηλίθιε» θα μπορούσε να απαντήσει κανείς, προσπαθώντας να εξηγήσει τον παραλογισμό. Και πιο συγκεκριμένα, λέγεται ελληνικός καπιταλισμός, ο οποίος από το 2004, έτος των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή μια από τις πιο γενικευμένες επιχειρήσεις εμπορευματοποίησης και παράδοσης των ελεύθερων χώρων στα ιδιωτικά συμφέροντα. Πάρκα, πεζόδρομοι, δημόσια κτίρια, παραλίες, πλατείες, αδόμητες περιοχές παραδόθηκαν στα αρπακτικά, υπονομεύοντας την κοινωνική χρήση του χώρου και της πόλης. Όσο για το σήμερα: Στην Ελλάδα της κρίσης, οι δανειστές–δυνάστες μας (τράπεζες, ΔΝΤ, ΕΕ) απαιτούν να βγει ολόκληρη η χώρα στο σφυρί, ενώ είναι έτοιμοι να βάλουν πωλητήριο ακόμη και στην… Ακρόπολη. 

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Εκλογές δι’ αλληλογραφίας σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ


του Απόστολου Λακασα

Δι’ αλληλογραφίας θα κληθούν να ψηφίσουν οι πανεπιστημιακοί και οι διδάσκοντες στα ΤΕΙ, στα ιδρύματα των οποίων δεν είναι δυνατό να οργανωθούν εκλογές για τα Συμβούλια Ιδρύματος.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», το υπουργείο Παιδείας εξετάζει την εφαρμογή του συστήματος της επιστολικής ψήφου με στόχο να «ξεπερασθούν» οι αντιδράσεις από ομάδες φοιτητών και πανεπιστημιακών για τον νέο νόμο για τα ΑΕΙ, που έως τώρα μπλοκάρουν τα εκλογικά τμήματα και ακυρώνουν διά της βίας τις εκλογές. Για σήμερα εκλογές έχουν προγραμματισθεί στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Παιδείας πιέζει τα ΑΕΙ να εκλέξουν Συμβούλια Ιδρύματος (Σ.Ι.), ώστε να εγκριθεί ο φετινός προϋπολογισμός τους.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ - ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!



του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου & Χάρτου Αττικής

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, μαθητές, φοιτητές, άνεργοι πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες γύρω από το Σύνταγμα στην Αθήνα αλλά και όλες τις πόλεις το απόγευμα της Κυριακής 12 Φλεβάρη για να δηλώσουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στο δεύτερο -ακόμα πιο βάρβαρο Μνημόνιο- και στη δανειακή σύμβαση-λαιμητόμο για τα εργατικά δικαιώματα. Αυτή ήταν η απάντηση του αγωνιζόμενου λαού απέναντι στην τρομοκρατία που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός Παπαδήμ(ι)ος και συνολικά η λαομίσητη κυβέρνησή του με την πλήρη στήριξη των ΜΜΕ.

Και τι δεν είπαν! Πως θα πεινάσουμε, πως δεν θα έχουμε φάρμακα, πως δεν θα υπάρχει πετρέλαιο, πως θα είναι άδεια τα ράφια των σουπερμάρκετ... Προβάλλοντας κάθε είδους εκβιαστικό δίλημμα προσπάθησαν να πνίξουν τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση στα αδιέξοδα κανάλια του φόβου και της παραίτησης. Μέχρι πως οδηγούμαστε σε εμφύλιο, είπαν. Στην κοινωνία υπάρχει διχασμός. Από τη μια είμαστε εμείς, όλος ο εργαζόμενος λαός, ενωμένος ενάντια στα σχέδια τους και από την άλλη βρίσκονται αυτοί, οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους, οι πολιτικοί.

Κι όταν ο κόσμος τους αγνόησε προκλητικά και ξεχύθηκε στους δρόμους -σε μια από τις πιο μαζικές διαδηλώσεις μετά την απελευθέρωση του ’44-, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, τα κόμματα που τη στηρίζουν (ΠΑΣΟΚ–ΝΔ–ΛΑΟΣ–ΔΗΣΥ), η ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο και τα ΜΜΕ πανικόβλητοι, κατέφυγαν για άλλη μια φορά στη γνωστή συνταγή: στο όργιο βίας, στην ωμή καταστολή, στον πρωτοφανή χημικό πόλεμο, που αποτελούν το τελευταίο χαρτί ενός συστήματος που καταρρέει από τη λαϊκή οργή.

Νέα ημερομήνια εγκαινίων


Εγκαίνια Βιβλιοπωλείου "Belleville Sin Patron"





Το βιβλιοπωλείο του "Belleville Sin Patron", σας προσκαλεί στην βιβλιοπαρουσίαση που διοργανώνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ 18.00 στο καφέ "Βelleville" [Φιλίππου 80 - Ροτόντα] του βιβλίου του καθηγητή στο τμήμα πολιτικών επιστημών κ. Σπύρου Μαρκέτου "Πώς φιλησα τον Μουσολίνι, τα πρώτα βήματα του ελληνικού Φασισμού". Με αφορμή το βιβλίο, η θεματική του οποίου - ο φασισμός - δυστυχώς παραμένει επίκαιρη, ιχνηλατούμε την ιστορία του πρώιμου ελληνικού φασιστικού ρεύματος και το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο Ιταλικό, προσπαθώντας να κομίσουμε συμπεράσματα που θα μας οδηγήσουν στις πιο προωθημένες θέσεις μάχης ενάντια στο σύγχρονο νεο-φασισμό και νεοναζισμό, όπου αυτός σηκώνει κεφάλι.

Ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Σπ. Μαρκέτος, θα ακολουθήσει συζήτηση.

Αυτοπυρπολήθηκε στη Δυτική Σαχάρα πρώην απεργός πείνας της Υπατίας

Σε κρίσιμη κατάσταση, με εγκαύματα πρώτου και δεύτερου βαθμού, νοσηλεύεται στο νοσοκομείο του Αγκαντίρ ο Μουλούτ Σελούφ, ένας από τους πιο μαχητικούς απεργούς πείνας της Υπατίας.

Ο Μουλούτ, παντρεμένος μ’ ένα παιδί, ταξίδεψε στην πατρίδα του, κάνοντας χρήση της άδειας ταξιδιού που με απόφαση του Παπουτσή δόθηκε στους απεργούς πείνας της Υπατίας και της Θεσσαλονίκης.

Εδώ κι ένα μήνα πραγματοποιούσε απεργία πείνας έξω από το κοινοτικό κατάστημα της Τιγλίτ, κοινότητας που ανήκει στο Δήμο Γκουλμίμ της Δυτικής Σαχάρας. Ζητούσε να προσληφθεί σε μια από τις θέσεις εργασίας που είχαν προκηρυχθεί για τη γενέτειρά του. Θέσεις που συχνά δίνονται σε ανθρώπους από το Μαρόκο, προκειμένου να εξοβελιστούν οι Σαχράουϊ. Ζητούσε να ξεφύγει από τη μετανάστευση που επί τόσα χρόνια τον κρατούσε μακριά από την οικογένειά του.

Αντιμετωπίζοντας τη σκληρότητα και την αδιαφορία των τοπικών αρχών, που κώφευαν στο αίτημά του και στην απεργία πείνας που πραγματοποιούσε, σήμερα, Τρίτη 21 Φλεβάρη του 2012, ο Μουλούτ Σελούφ λούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στα μάτια των τοπικών αρχόντων. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Γκουλμίμ, όπου του προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες και από εκεί, λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του, διακομίστηκε στο νοσοκομείο της μαροκινής πόλης Αγκαντίρ, όπου νοσηλεύεται στην Εντατική.

Οι φίλοι και σύντροφοί του, Ελληνες και μετανάστες, όλοι όσοι τον γνωρίσαμε στην απεργία πείνας, αλλά και σε άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, του στέλνουμε την αλληλεγγύη μας. Ευχόμαστε ο Μουλούτ να γίνει καλά και να έχουμε τη χαρά να τον ξανασυναντήσουμε, κατά προτίμηση στην πατρίδα του, τη Δυτική Σαχάρα, όπου δικαιούται μια θέση εργασίας για να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του. 

Ο Μουλούτ Σελούφ στην απεργία πείνας της Υπατίας (πάνω δεξιά)

(οι φωτογραφίες που ακολουθούν ενδέχεται να σοκάρουν)

Μα υπάρχουν σήμερα απεργοσπάστες;


 


Αναδημοσιεύουμε ένα παλαιότερο, μα επίκαιρο, κείμενο του Παραναγνώστη

Μια κουβέντα που δεν έγινε, με έναν ευγενικό φίλο και συνάδελφο

        Καθώς η καπιταλιστική κρίση απλώνεται και βαθαίνει και η πείνα με το χάρο[1] προβάρουν τα παπούτσια του χορού,είναι καιρός όσοι -ολοένα και πιότεροι- αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη της παρέμβασης των «αποκάτω» στο πολιτικό προσκήνιο, να σαρώσουμε από τις συνειδήσεις τις επάλ­ληλες επιχωματώσεις κυρίαρχης ιδεολογίας. Γιατί κυρίαρχη ιδεολογία δεν σημαίνει απλώς ακαδη­μαϊκή ή έστω θεσμική επικράτηση. Κυρίαρχη σημαίνει ότι η ιδεολογία των «αποπάνω» γίνε­ται πρακτική φι­λοσοφία, γίνεται ηθικός κώδικας και αποκτά την αφοπλιστική προφάνεια του αξιώματος. Τρυπώνει σαν το σαράκι και περιβάλλεται το κλέος της «δημοκρατίας», της «ελευθερί­ας» διαβρώνοντας νοή­ματα και εννοιολογήσεις, για να επιβάλει τα ιδιαίτερα συμφέροντα των αποπάνω ως γενικά συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου. Κυρίαρχη, μ' έναν λόγο λοιπόν, σημαί­νει ότι προβάλλο­ντας τη σκιά του κόσμου των αποπάνω ως κοσμοείδωλο των απο­κάτω, μετατρέπει τον κόσμο τους σε κόσμο σκιών, σε έναν ου-τόπο[2]. Καθιστά έτσι το «πού» του κοινωνικού αν­θρώπου -του στοιχειώδους, ούτως ειπείν, κοινωνι­κού υποκειμένου- εξίσου θεμελιώδες με το «τί». Η αρχική θέση του, ο κοινω­νικός τόπος όπου «στέκεται» και «θεάται» το κοι­νωνικό υποκείμενο θα νοηματοδοτήσει και τον κόσμο.
        Ισχυρίζομαι επιπλέον, ότι ούτε ο τόπος όπου «στέκεται» το στοιχειώδες κοινωνικό υποκείμενο ούτε το πώς προσδιορίζεται, αφήνουν περιθώριο ουδετερότητας: η τομή ανάμεσα στο κεφάλαιο και την ερ­γασία είναι πολύ βαθιά. Προσδιορίζοντας λοιπόν (το θεμελιώδες τί) το στοιχειώδες κοινωνικό υποκείμενο, η κυ­ρίαρχη ιδεολογία, μας το παρου­σιάζει ανιστορικό, αν όχι και υπερβατικό ως προς τον κόσμο και επο­μένως υλικά και κοινωνικά απροϋπόθετο. Και μάλιστα διπλά ανιστορικό: και ως προς την κοι­νωνική ιστορία αλλά και ως προς την ίδια την προσωπική του ιστορία [3] . Επιβάλλο­ντας ως βεβαιότητα την απάτη ότι η ιστορία άρ­χισε από, και τελείωσε στον καπιταλιστικό τρόπο πα­ραγωγής, επιχειρεί να εποικίσει το καθόλου κοινωνικό πεδίο με ό,τι υπάρχει ή θεωρείται (παράγεται ως θεωρία) στο εσωτερικό του καπιταλιστικού αυτού τρόπου παραγωγής. Έτσι, για παράδειγμα, η φαεινή ιδέα της αστικο-φιλε­λεύθερης πολιτικής οικονομίας, που ακούει στο όνομα «φυσική επιλο­γή», αναγορεύε­ται αίφ­νης καθολικός ερμηνευτικός, αν όχι «αντικειμενικός» κοινωνικός, μηχανι­σμός.